W 1930 roku powstał pierwszy film kostarykański "El Retorno". Występowali w nim Rodrigo Tinoco i Maria Eugenia del Barco. Kamerzystą był Walter Bolandi, a reżyserem A.F. Bertoni. Wyświetlono go po raz pierwszy w kinie Variedades w San Jose.

Na początku grudnia, podwórza przed domami, pokoje gościnne i inne części domów przeistaczają się w religijne dekoracje. Głównym tego przejawem jest ustawianie tak zwanych portales (odpowiedników szopek). Przyozdobione są one trocinami i trawą. Konstruowane są zawsze w najbardziej widocznych częściach pokoi. Głównymi ich elementami są tzw. pasito (figurki świętych) (święta rodzina, Trzech Króli i zwierzęta). Według tradycji figurkę Jezusa powinno się dołożyć o północy 24 grudnia (dzieci uczone są, że to On przynosi prezenty podczas ich snu). Niektóre portales zajmują całe pomieszczenia, i mogą zawierać takie detale jak mostki, jeziorka i małe miasteczka. Największe w kraju portales budowane jest co roku przez Teatrem Narodowym. Wierzy się, że młode pary, które nie mają jeszcze własnego domu powinny dostać portales jako prezent, w takim wypadku wróżyć ma to rychłe dostanie mieszkania.

W październiku 1958 roku podjęto decyzję o stworzeniu telewizji. 9 maja 1960 roku odbyła się pierwsza transmisja telewizyjna. W 1963 poprowadzono pierwszy program na żywo. W roku 1973 wprowadzono telewizję kolorową.

Limon znane jest z organizacji największego w Kostaryce karnawału. Odbywa się on rokrocznie w dniach 10-15 października (między innymi w tak zwany Dzień Kultury - rocznicę odkrycia Ameryki przez Kolumba). Tradycja karnawału przywędrowała do Kostaryki z Panamy. Głównymi ulicami miasta przez kilka dni przechodzą barwne parady. Przeważają sformowane na platformach wymyślne kompozycje, grupy tancerzy, chóry, zespoły muzyczne , tłumy przebierańców. Na wolnym powietrzu, najczęściej w Parku Vargasa odbywają się koncerty i różnego rodzaju konkursy (np. na najbardziej wymyślną fryzurę). Pierwszy karnawał odbył się w 1949 roku. Z różnych przyczyn sześć razy w ciągu swojej historii był odwoływany. Ostatni raz zdarzyło się to w 1991 roku, w wyniku katastrofalnego trzęsienia ziemi w prowincji Limon.

Największe kulturalne wydarzenie w kraju. Zainicjowany został w 1992 roku z przeistoczenia Kostarykańskiego Międzynarodowego Festiwalu Teatru. Na przemian przybiera ono formę międzynarodową lub narodową. Organizowane są szeroko rozumiane pokazy artystyczne połączone z elementami religijnymi oraz promocją narodowej gastronomii.

Premio Magon imienia Manuela Gonzaleza Zeledona jest najważniejszą narodową nagrodą w dziedzinie kultury. Ustanowiono ją w 1961 roku. W Narodowym Centrum Kultury (CENAC) w San Jose znajduje się izba - galeria przedstawiająca portrety wszystkich laureatów tej nagrody.

Punto Guanacasteco - Taniec narodowy Kostaryki. Datuje się go na przełom XIX / XX wieku, kiedy skomponowany został w więzieniu przez niejakiego Leandro Cabalceta Brau. Tańczony jest w strojach narodowych przy akompaniamencie gitary i marimby, najczęściej podczas różnego rodzaju uroczystości, świąt szkolnych oraz w prowincji Guanacaste w rocznicę jej aneksji z Nikaragui (25. VII). W mieście Santa Cruz tańczony jest podczas Fiesty Czarnego Chrystusa (15. I.).

El Punto - Typowy taniec w prowincji Guanacaste. Tańczący nie dotykają się nawzajem, ale tańczą ramię przy ramieniu, obracają się itd.