|
Dziennikarzom (również radiowych) przypomina się o podawanie linku do strony. Tyczy się to także w dużej mierze wikipendystów, którzy potworzyli wiele haseł o Kostaryce na bazie tej strony bez podawania źródła. Z powodu rozszabrowywania danych przez inne portale internetowe podstrona ta nie jest publiczna. Jednocześnie przestrzega się przed nieskonsultowanym kopiowaniem informacji tu załączonych, ponieważ zastosowane zostały pułapki na plagiatorów (przekręcone daty, nazwy, ukryte podświetlenia).
|
|
Niziny stanowią 1/5 powierzchni kraju. Na północy
Kostaryki, obszerne niziny ciągną się od Guanacaste do wybrzeża Atlantyku.
Składają się na nie niziny Guatusos, San Carlos i Tortuguero. Porastają je jedne
z największych połaci dżungli w Ameryce Środkowej oraz plantacje palm i bananów.
Ze względu na obfitość i różnorodność upraw, wspólnie przezywane bywają
"narodowym koszykiem chleba".
Wyróżniają się również niziny nadbrzeżne. Nizina Pacyficzna
jest mniej obszerna, ale za to bardziej wąska. Ograniczona jest pacyficznymi
wzgórzami Nadbrzeżnymi (Fila Costena). Nizina Atlantycka w części północnej składa
się z bardziej rozległej niziny Santa Clara. W części południowej ograniczona zaś jest wąskim paskiem przez zbocza Kordyliery Talamanca.
Nizina Los Guatusos: - znajduje się w północnej części kraju, przy granicy z Nikaraguą. Nawadniają ją rzeki Frio, Pocosol oraz szereg mniejszych, będących bezpośrednimi dopływami zagranicznego jeziora Nikaragua. W jej obrębie występuje Rezerwat Narodowy Cano Negro. Od strony południowo-zachodniej ograniczona jest stokami Kordyliery Guanacaste, od południowej - Kordyliery Tilaran, a zachodniej niziną San Carlos. Była miejscem osiedlania się Indian Guatusos (Malekus).
Nizina San Carlos: - rozciąga się na północy Kostaryki, na granicy prowincji Heredia i Alajuela (przy Nikaragui). Nawadniają ją rzeki San Carlos, Sarapigui i Toro. Wyróżnia się na niej również jezioro Astillero. Pokrywają ją plantacje bananów, ananasów, palmy olejowej oraz lasy deszczowe. Jest jednym z ważniejszych miejsc wypasu bydła w Kostaryce. Jej kolonizację rozpoczęto w 1850 roku.
Nizina Santa Clara: - jest największą, północną częścią tak zwanej Niziny Atlantyckiej. W jej skład wchodzi częściowo Park Narodowy Tortuguero. Nawadniana jest przez rzeki Suerre, Tortuguero i Parismina. Od strony północnej ograniczona jest niziną Tortuguero, a od południowo-zachodniej - stokami Kordyliery Centralnej. Zlokalizowane są na niej plantacje bananów.
Nizina Tortuguero: - zlokalizowana jest w północno-wschodnim "rogu" Kostaryki. W jej obrębie znajduje się Rezerwat Narodowy Barra del Colorado. Jest jednym z najsłabiej zaludnionych obszarów kraju, praktycznie pozbawionym dróg kołowych. Poprzecinana jest licznymi rzecznymi kanałami. Pokrywają ją deszczowe lasy oraz bagniska. Gdzieniegdzie wystają zerodowane, niskie pagóry wulkanicznego pochodzenia.
KONTAKT
|
