(683 ha), (zał. 1972). Najmniejszy, ale jeden z najczęściej odwiedzanych parków Kostaryki, położony przy środkowym wybrzeżu prowincji Puntarenas. Jest jedynym miejscem w kraju, gdzie pierwotny las dochodzi bezpośrednio do wybrzeża. Tereny te były pierwotnie zamieszkane przez Indian Quepoa (podszczep Borucas, 1000 lat przez kolonizacją). (Nazwa parku pochodzi od nazwiska hiszpańskiego żołnierza, który został zabity w czasie walk z Indianami). W 1570 roku założono tam pierwszą hiszpańską misję w Kostaryce.
Cechą charakterystyczną tego najmniejszego parku narodowego kraju jest wyspa Catedral, która była miejscem ceremonialnym i całkiem niedawno połączyła się z lądem tworząc tombolo. Sklejone jest ono za pomocą postrzępionego klifu Serrucho z innym cyplem zwanym Quepos. Wejście główne oddzielone jest od reszty parku rzeczką Camaronera. Wyróżnia się w nim dwa szlaki turystyczne: Perezoso i Mirador, oraz cztery plaże: Manuel Antonio (podczas odpływów w specjalnych dziurach w skałach widoczne są konstruowane przez "przedkolumbijskich" Indian pułapki na żółwie zielone i olive ridley, Espadilla Sur (400 metrów, rosną na niej trujące drzewa manzanillo), Escondido i Playita.
Zamieszkują go szopy pracze, iguany, leniwce, wyjce, małpy-pająki i małpki kapucynki. W lasach wyróżniają się cedry i balsa. W nadbrzeżnych częściach rozpościerają się namorzynowe bagna. W obrębie parku zlokalizowanych jest również 12 małych wysepek, służących za siedlisko morskich ptaków (jedna z nich Mogote była siedzibą szamanów szczepu Quepoa). Otaczające je wody zawierają 10 gatunków gąbek, 19 gatunków korali, 17 gatunków alg i 18 gatunków ryb. Okazjonalnie pojawiają się ławice delfinów i wielorybów. W 1994 roku podjęto decyzję o dziennym ograniczeniu liczby turystów do 600.
