REPUBLIKA KOSTARYKI


.
.
.
KSIĘGA GOŚCI


Informacje ogólne
Rezerwat Wyspy Bolanos
Park Narodowy Santa Rosa
Rezerwat Lomas de Barbudal
Park Narodowy Palo Verde
Park Narodowy Barra Honda
Rezerwat Penas Blancas
Rezerwat Wysp Guayabo, Negritos i Pajaros
Rezerwat Ostional
Rezerwat Biologiczny Carara
Rezerwat Curu
Rezerwat Cabo Blanco
Park Narodowy Manuel Antonio
Rezerwat Wyspy Cano
Rezerwat Golfito
Park Narodowy Corcovado
Park Narodowy Wyspy Kokosowej
Park Narodowy Rincon de la Vieja
Park Narodowy Wulkanu Poas
Park Narodowy Braulio Carillo
Park Narodowy Wulkanu Irazu
Pomnik Narodowy Guayabo
Park Narodowy Tapanti
Park Narodowy Chirripo
Rezerwat Hitoy-Cerere
Rezerwat Cano Negro
Rezerwat Barra del Colorado
Park Narodowy Tortuguero
Park Narodowy Cahuita
Rezerwat Gandoca-Manzanillo
Park Narodowy Guanacaste
Park Narodowy Wulkanu Arenal
Morski Park Narodowy Ballena
Rezerwat Lasu Chmurowego Monteverde
Park Narodowy Juan Castro Blanco
Park Narodowy Las Baulas
Park Narodowy Esquinas
Rezerwat Narodowy Cipanci
Rezerwat Lasu Chmurowego Santa Elena
Park Narodowy La Cangreja
Park Narodowy Diria



 
PARKI NARODOWE:
Park Narodowy Santa Rosa

Park Narodowy Santa Rosa

(82.027 ha), (zał. 1971). Najstarszy park narodowy Kostaryki, położony na półwyspie Santa Elena w prowincji Guanacaste, 45 kilometrów od Liberii. Podzielony jest na dwie części: sektor Santa Rosa i sektor Murcielagos. Stanowi narodowy symbol walki przeciw oddziałom amerykańskiego filibustiera w XIX wieku i jeden z najbardziej ważnych obszarów tropikalnego, suchego lasu w kraju (największa pozostałość tego lasu w Kostaryce). W jego granicach znajduje się budynek La Casona, który w 1856 roku służył jako forteca (w maju 2001 roku doszczętnie spłonął w wyniku podpalenia). Działało w nim muzeum z ekspozycjami o historii państwa oraz informacjami o lasach suchych.

W obrębie parku wytyczone są cztery szlaki: Indio Desnudo (Szlak Gołego Indianina, nazwa od rosnących wzdłuż drzew gumbo-limbo), Patos, Valle Naranjo i Palo Seco. Skały tworzące najdalszą zachodnią część półwyspu Santa Elena należą do najstarszych w Kostaryce. Datuje się je na okres kredowy. Wytworzyły się około 130 mln lat temu.

Park obejmują rozległe trawiaste przestrzenie, przypominające afrykańskie sawanny. Urozmaicone są one ciernistymi krzewami, agawami oraz kaktusami. Zamieszkiwany jest przez 115 gatunków ssaków (białoogonowe jelenie, koati, pekari kołnierzowe, jaguary, pumy, tapiry), 253 gat. ptaków, 100 gat. płazów i gadów oraz ponad 30 tysięcy insektów. Wyróżnia się 2240 gatunków drzew. Powszechne wśród nich są drzewa Guanacaste ("uszate drzewa") oraz drzewa gumbo-limbo. W południowym wybrzeżu parku zlokalizowana jest Playa Naranjo, na której składają jaja trzy różne gatunki żółwi: Olive Ridley, Skórzaste oraz Zielone. Siedem kilometrów od niej, znajduje się plaża Nancite, na której również (szczególnie w październiku i listopadzie), składają swe jaja żółwie Olive Ridley (za jednym razem wychodzi ich na brzeg nawet do 10 tysięcy). Przy wybrzeżu, na wysokości Playa Naranjo zlokalizowany jest dużych rozmiarów podtopiony w wodzie tak zwany głaz wiedźmy. Jest ulubionym miejscem surfingowców w tej okolicy. Poważnym problemem w parku są bardzo często zapuszczający się w jego wnętrze kłusownicy.


 
© 2004; SŁUPSK; Rafał Cezary Piechociński