(19.000 ha), (zał. 1970). Położony w północno-wschodniej części kraju, powstał dla ochrony żółwi (morskich zielonych, szylkretowych i skórzastych), które od lipca do października składają tam jaja. Prócz żółwi zobaczyć można morskie krowy, iguany, małpy, krokodyle, dzikie koty, 300 gatunków ptaków i prawie 60 gatunków nietoperzy (rybaki).
Teren składa się z rozległej aluwialnej równiny zalewowej, która powstała na skutek połączenia się delt rzek z ich meandrującymi korytami. Wybrzeże porośnięte jest lasami nadmorskimi z przewagą palmy kokosowej. W głębi lądu rozpościerają się bagniste dżungle, które poprzecinane są wstęgami uformowanych w 1969 roku rzecznych kanałów. Park całkowicie pozbawiony jest dróg kołowych, a transport odbywa się tylko i wyłącznie przy pomocy długich, motorowych czółen. Najwyższym szczytem parku jest Cerro Tortuguero (Szczyt Żółwia). Występują na nim liczne żaby, w tym mała żaba Eleutherodactylus bransfondi.
Swego czasu plagą byli polujący na żółwie kłusownicy. Sektor wodny parku styka się bowiem z wodami nie objętymi prawem ochronnym. Kres temu położył zakup nowoczesnych łodzi z oprzyrządowaniem radarowym.
Za miasteczkiem Tortuguero funkcjonuje Muzeum Naturalnej Historii, które dostarcza informacji o konieczności ochrony żółwi. Propaguje niespożywanie ich mięsa i jaj. (W pewnych rejonach prowincji Limon panowało niegdyś przekonanie, że jaja żółwi są między innymi skutecznym afrodyzjakiem).
