|
Dziennikarzom (również radiowych) przypomina się o podawanie linku do strony. Tyczy się to także w dużej mierze wikipedystów, którzy potworzyli wiele haseł o Kostaryce na bazie tej strony bez podawania źródła. Z powodu rozszabrowywania danych przez inne portale internetowe podstrona ta nie jest publiczna. Jednocześnie przestrzega się przed nieskonsultowanym kopiowaniem informacji tu załączonych, ponieważ zastosowane zostały pułapki na plagiatorów (przekręcone daty, nazwy, ukryte podświetlenia).
|
|
Indianie w okresie p.n.e.: Pierwsi mieszkańcy na tych terenach pojawili się 10 tysięcy lat przed naszą erą. Najpierw byli to myśliwi i zbieracze, a potem w okresie 8000-4000 lat p.n.e. grupy koczowniczo-wędrowne, które zaczęły się osiedlać i uprawiać ziemię. Mniej więcej w okresie 4000-1000 p.n.e., Kostaryka dzięki swemu położeniu stanowiła pomost między dwoma cywilizacjami: Mesoamerykańską i Andyjską. Migrację tych postępowych kultur ograniczały wysokie góry i bagniste niziny. Indianie terenów nadatlantyckich uprawiali bulwy (wpływ A. Południowej), a Indianie "nadpacyficzni" specjalizowali się w uprawie zbóż i warzyw: fasoli i kukurydzy (wpływ A. Północnej). Rozwój rolnictwa sprzyjał rozwojowi tendencji koczowniczych. Popularne stawało się rękodzieło zarówno praktyczne jak i artystyczne.
Indianie około 500 roku p.n.e.: Na podstawie wykopalisk z namorzynów Lepanto w zatoce Nicoya, stwierdzono, że Indianie Kostaryki około 500 roku p.n.e. byli farmerami posługującymi się kamiennymi narzędziami do przygotowywania posiłków. Mieli około 1,61 cm wzrostu, a średnia ich życia to 25 - 30 lat.
Przybycie Indian Quepoa: Około 950 r. n.e. na miejscu dzisiejszego Parku Narodowego Manuel Antonio osiedlają się Indianie Queipo. Prawdopodobnie przywędrowali z terenów jednego ze źródeł Amazonki w Peru. Przebywali głównie w obrębie ujścia rzeki Naranjo. Byli uważani za jedno z najbardziej płochliwych szczepów indiańskich i za najlepszych nurków. Zajmowali się łapaniem żółwi w pułapki oraz nurkowaniem nawet 20-25 metrów w dół oceanu po perły (pomagały im w tym przytrzymywane przy piersiach ciężkie kamienie). Ich szamani zamieszkiwali w jaskiniach w pobliskiej wysepce Mogote.
Życie Indian w Guanacaste: Mniej więcej w roku 1100 Indianie z Guanacaste wyrabiają sól w zatokach Bahia i Culebra. Prowadzą ceremonie społeczne i religijne. Zajmują się rzeźbą w kamieniu i jadeicie. Wyrabiają sieci, hamaki i kosze.
Hierarchia społeczna z kacykami: W okresie 800 - 1550 praktycznie nieograniczoną władzę mieli indiańscy kacykowie. Każdy szczep dowodzony przez kacyka uczestniczył w prymitywnej wymianie handlowej. Handlowano solą, kakao, piórami Kwezali, oraz naturalnymi barwnikami.
Metalurgia i granitowe kule: Około 1400 roku, Indianie w południowo-wschodniej części Kostaryki (zwanej Diquis) wyrabiają przedmioty z metalu w postaci figur ludzkich i zwierzęcych. Przejawiają przy tym wpływy techniki wyrobów metalurgicznych z północnych rejonów Ameryki Środkowej. W okresie tym powstają również sławne, wielkie granitowe kule.
Przed przyjazdem Kolumba: Przed przyjazdem Kolumba, centralne i karaibskie regiony Kostaryki zajmowane były przez pochodzących z Amazonii Indian Huetar. W północno-zachodniej części kraju w XIV wieku osiedlili się Chorotegas - potomkowie Azteków z Meksyku (stanowili oddaloną najbardziej na południe część kultury Mesoameryki). W dialekcie, ich nazwa oznacza uciekających ludzi. Zakładane przez nich miasta wyróżniały się centralnymi placami. Posiadali doskonale rozwinięty system rolniczy, oparty na uprawie fasoli, kukurydzy i dyń. Posługiwali się kalendarzem i posiadali umiejętność pisania na pergaminie ze skóry jelenia. Produkowali wyroby ceramiczne i stylizowane figury jadeitowe, których formy zdradzały wpływ cywilizacji Nahuatl. Ich kamienne płytki-stoliczki ("matates"), służące do rozgniatania ziarn kukurydzy prezentowane są w Muzeum Narodowym.
Południową część Kostaryki zamieszkiwali wywodzący się z Kolumbii Indianie Chibcha lub Brunca. Byli oni koczowniczymi wojownikani uprawiającymi yukę i kokę. Żyli w zbiorowych, otoczonych palisadami chatach. Ich kobiety były jedynymi kobietami indiańskimi, które brały udział w walkach. Ze względu na swoje okrucieństwa, nazywane były kostarykańskimi Amazonkami.
Przedkolumbijscy "Kostarykańczycy" praktykowali składanie ofiar. Aby ostudzić gniew wulkanów, wrzucano do ich kraterów dziewice. Część z nich była także kanibalami. Ludzkie ciała jedli podczas ceremonii religijnych.
Wizyty innych szczepów: Północno-zachodnia część Kostaryki była przez długi czas miejscem spotkań dla wielu różnych przedkolumbijskich kultur z Ameryki Środkowej i Południowej. Najczęściej do wybrzeża półwyspu Nicoya, z zamiarem handlu przypływali na statkach przedstawiciele szczepów indiańskich z Ekwadoru. Dowodem na to są ceramiczne skorupy, wykopane przez archeologów w XX wieku i noszące charakterystyczne znamiona wyrobów ekwadorskich. W wykopaliskach tych odnajdowano równie często nagie figurki mężczyzn i kobiet.
Istnieją także wyraźne ślady wizyt szczepów zamieszkujących kraje położone na północ od Kostaryki. Półwysep Nicoya odwiedzany był w szczególności przez znanych z podróżowania meksykańskich Olmeków. Świadczą o tym znaleziska w postaci typowych dla nich kamiennych stoliczków do rozdrabniania pożywienia, a także części posążków z zdeformowanymi głowami i powykrzywianymi zębami.
KONTAKT
| 
