|
Dziennikarzom (również radiowych) przypomina się o podawanie linku do strony. Tyczy się to także w dużej mierze wikipedystów, którzy potworzyli wiele haseł o Kostaryce na bazie tej strony bez podawania źródła. Z powodu rozszabrowywania danych przez inne portale internetowe podstrona ta nie jest publiczna. Jednocześnie przestrzega się przed nieskonsultowanym kopiowaniem informacji tu załączonych, ponieważ zastosowane zostały pułapki na plagiatorów (przekręcone daty, nazwy, ukryte podświetlenia).
|
|
Drzewołaz karłowaty [Dendrobates pumilio]. (żaba strzałkowa) Niezwykle jaskrawo czerwona upstrzona czarnymi kropkami żaba o niebieskim brzuchu, czarnych nogach. Najbardziej jadowita z kostarykańskich płazów. Ticos nazywają ją ranita roja, a Amerykanie - żabą truskawkową. Posiada mocno toksyczne gruczoły skórne, które w przeszłości wykorzystywane były przez Indian do wyrobu zatrutych grotów do strzał. (Indianie trzymali je nad płomieniem, tym samym zmuszając do intensywnej produkcji wydzieliny w której zawarty był jad).
Swoje jaja składają w kałużach. Po wykluciu się kijanek przenoszą je 30 metrów w górę po drzewach, aby zostawić je w wypełnionych wodą zbiorniczkach wewnątrz bromelii. Jako pokarm dla młodych, składają tam również niezapłodnione jaja. Zamieszkują Park Narodowy Corcovado.
Drzewołaz złocisty [Dendrobates auratus]. Rośnie do długości około 5 cm. Na środku górnej szczęki ma łukowato wygięty rząd małych ząbków, a między palcami tylnych kończyn brak jest zupełnie błon pływnych. W skórze występują liczne gruczoły zawierające bardzo silny jad o właściwościach neurotoksycznych.Cała jej powierzchnuia ma silny, metaliczny, złocisty połysk. Żywi się głównie małymi muchami. Występuje w Parku Narodowym Palo Verde.
Drzewołaz czerwono-zielony [Dendrobates granuliferus]. Mała, zielona, czerwona i czarna żaba z nizinnych lasów w rejonie zatoki Dulce, m.in. w Parku Narodowym Corcovado. Wydziela bardzo silną truciznę, która paraliżuje nawet węże.
Żaby czerwonookie [Agalychnis callidryas]. Mają jasne, czerwone oczy, fluorescencyjno-zieloną skórę, nakrapianą po bokach na żółto i niebiesko oraz czerwone palce. Są doskonałymi wspinaczami. Prowadzą nocny tryb życia, w dzień chowając się pod liście. Odżywiają się małymi insektami (m.in. świerszczami). Występują na obu wybrzeżach Kostaryki.
Żaby dymne [Leptodactylus pentadactylus], (żaba bycza, żaba pięciopalczasta). Druga największa żaba Kostaryki. W przednich kończynach ma szczątkowy piąty palec. Jej grzbiet jest ciemnozielony, oliwkowy lub brązowy. Może jadać małe węże. Ich kijanki mają tendencje kanibalistyczne. Ich bronią są zatrute toksyny, nadymanie ciała i głośne syczenie.
Żaby harlekinowe [Atelopus varius]. Są małe (2.4-- 3.8 cm) smukłe i mają ostro zakończone pyski. Część grzbietowa jest zazwyczaj czarna lub brązowa z mozaiką punktów i pasków w odcieniach pomarańczu, czerwieni, żółtego, niebieskiego lub zielonego. Brzuszki mają marmurkowe z przewagą bieli, żółci, pomarańczu lub czerwieni. Żywią się małymi insektami jak muchy.i komary. Samice składają od 30 do 75 jaj w szeregu w płytkich wodach, po czym zapładniają je samce. Samce pozbawione są torbieli głosowych i przyciągają samice poprezez wizualną prezentację (drgająca głowa i skakanie w miejscu). Występują na zboczach wulkanu Barva. W 1987 roku wymarły z terenu Rezerwatu Lasu Chmurowego Monteverde.
Żaby holdridge [Sapo holdridge]. Zagrożone są wyginięciem. Jedynym miejscem na ziemi, które zamieszkują są stoki wulkanu Barva.
Żaby morskie [Bufo marinus], (aga, kururu). Na przekór swej mylnej nazwie żyją na ladzie, a nie w morzu. Dochodzą do 25 centymetrów długości. (Największe z ropuch). Mają silnie rozwinięte trójkątne gruczoły przyustne, grzbiet o ubarwieniu zmiennym, brązowym, rdzawym lub zielonkawym. Bywają pokryte w żółte plamki. Żyją na terenach do 1.500 metrów wysokości, często na polach uprawnych. Niezwykle aktywne w nocy. Odżywiają się owadami i mrówkami. Podczas pory godowej (od czerwca do października) samce wydają donośny, basowy trel. Składają do około 35.000 jaj, silnie trujących dla zwierząt. (Istnieją przypadki śmierci ludzi, którzy spożyli je jako namiastkę kawioru).
Żaby ryjące [Heleiporus australiacus], (żaba pijaczka). Wyglądem przypomina bezkształtną, galaretowatą masę. Podrażniona wydziela białą, alergiczną dla ludzi substancję.
Żaby szklane [Centrolenella fleischmanni], (szklanice). Posiadają charakterystyczną skórę brzucha. Dzięki silnej przezroczystości tkanki mięśniowej uwidaczniają się przez skórę narządy wewnętrzne. (Robią wrażenie jakby zatopione były we szkle). Końce ich palców opatrzone są przylgami. Mają tępo zakończoną, szeroką, płaską głowę. Bronią swojego terytorium poprzez wydawanie dźwięków. U samców, na powierzchni przedramnienia ostry, kolczasty twór w kształcie haczyka o nieznanej jak dotąd roli. Prowadzą nadrzewny tryb życia. Często zauważyć je można bezpośrednio nad wolno płynącymi strumieniami. Zamieszkują Park Narodowy Corcovado.
Żaby tink [Eleutherodactylus diastema]. Bardzo silna żaba. Może biegać na swych krótkich i grubych nogach jak mysz. Wydaje bardzo wyszukane dźwięki. Występuje m.in. w Parku Narodowym Tapanti.
Żaby złote [Bufo periglenes]. Jadowite, jedne z najbardziej jaskrawo ubarwionych zwierząt na świecie. Odkryte zostały w 1964 roku w Górach Monteverde w Kostaryce. Są bardzo trudne do wypatrzenia (dlatego część botaników żartuje, że jest ich więcej na okładkach turystycznych magazynów niż w rzeczywistości). Samice są żółte, czerwone lub czarne, a samce złoto-żółte. Swoje gody odbywają w zbiorniczkach bromelii i kałużach w okresie od kwietnia do maja. W San Jose, w Hotelu Gran znajduje się restauracja jej imienia. W 1987 roku bezpowrotnie wyginęły na terenie Rezerwatu Lasu Chmurowego Monteverde.
KONTAKT
|
