MIASTA: Cartago

Położone jest 15 kilometrów od stolicy, w dolinie El Guarco, na wysokości 1.435 m.n.p.m. Założone zostało w 1563 roku przez kolonizatora Juana Vasgueza de Coronado. Pierwsi osadnicy kilkakrotnie (1572, 1574) zmuszani byli do zmiany jego lokalizacji (dlatego nazywane było "ruchomym miastem"). W 1574 roku gubernator Anguciano de Gamboa przeniósł Cartago de Mata Redonda w jego obecne miejsce. Do 1823 roku pełniło funkcję stolicy. Jego nazwa w tłumaczeniu oznacza "błotniste miasto". (Ze względu na specyficzne warunki klimatyczne nazywane jest również "miastem mgieł" a biorąc pod uwagę okoliczne uprawy "miastem ziemniaków"). Jest centrum religijnym kraju i siedzibą patronki kraju La Negrity (lub Dziewicy Los Angeles) (jego patronką jest ona od 1872 roku). W 1822, 1841, a w szczególności w 1910 roku ogromne zniszczenia po trzęsieniu ziemi. W lipcu 2002 roku w mieście doszło do kontrowersyjnego zburzenia przez nowych właścicieli dwóch historycznych wiktoriańskich budynków, które miały być wkrótce wpisane na listę zabytków.

Apteka Residencial Molino

[Av.1/calle 2]. Zbudowana została na początku XX wieku. Jest narożnym, jednokondygnacyjnym budynkiem, składającym się z trzech części z których dwie boczne bliźniacze mogłyby w zasadzie służyć za osobne struktury,a środkowa stanowi ich połączenie. Ma dwuspadzisty dach. Wyróżnia się kwadratowymi oknami ujętymi w ozdobne opaski.

Bazylika Los Angeles

Bazylika zbudowana jest we wschodniej części miasta, na skale, gdzie w 2 sierpnia 1635 roku, mały kamienny wizerunek Czarnej Dziewicy (popularnie zwanej La Negrita) ukazał się Juanie Pereirze - młodej mulatce zbierającej chrust. (Legenda głosi, że figurka po znalezieniu jej przez dziewczynkę, ustawiona została przez księdza w lokalnym kościele, z którego dwukrotnie znikała by pojawić się w tym samym miejscu w lesie. (Przestała znikać, kiedy wybudowano na tym miejscu bazylikę). Wewnątrz znajduje się pomieszczenie, w którym na wszystkich ścianach pozawieszane są srebrne medaliki z wizerunkami części ciała, które uzdrowione zostały po wizycie pielgrzymów w katedrze. Za katedrą znajduje się zamknięta w 8 kolumnach studnia ze źródełkiem o podobno uzdrawiającej mocy. Rokrocznie 2 sierpnia odwiedza ją pół miliona pielgrzymów. Pierwotna bazylika zniszczona została w 1926 roku przez trzęsienie ziemi. W jej miejsce zbudowano nową w stylu bizantyjskim.

Biblioteka im. Maria Sancho

[Av. 2/calle 1-3]. Wybudowana została w 1924 roku na podstawie kwadratu. Stanowiła pierwszą miejską bibliotekę. Wyglądem przypomina willę. Jest jednopiętrowa, z wejściem głównym schowanym w głębokiej, flankowanej przez dwa łukowe okna niszy. Wyróżnia się bardzo wydatnym fundamentem oraz ozdobną attyką. Od 1987 roku zabytek.

Casa Club de Jardinez

[Av.2/calle 1-3]. [(Klub Socjalny). Wybudowany został w 1921 roku. Dwupiętrowa, odnowiona, seledynowa fasada wyróżniona jest przez trzy grube ryzality. Całość nakryta jest płaskim dachem. Organizowane są w nim śluby, uroczystości urodzin oraz innego rodzaju zabawy i wieczorki taneczne.

Casa del Pirie

[Av.2/calle 3]. (Casa de la Ciudad). Narożny, dwukondygnacyjny na planie kwadratu. Parter jest boniowany i wyróżnia się narożnym wydatnym herbem. Wejście oraz okna ujęte są w ozdobne przepaski spięte kluczami. Okna drugiej kondygnacji dopełniono żelaznymi balkonikami. Wydatny gzyms z powodzeniem zasłania niski dach. Nazwa nadana została od nazwiska architekta który go projektował. Spełnia rolę domu kultury, często odbywają się w nim wystawy.

Colegio San Luis Gonzaga

Założony został w 1869 roku jako pierwszy koledź w kraju. Budynki do niego należące porozrzucane są w wielu punktach miasta. (7a) Najstarszy, główny, jednopiętrowy budynek wzniesiony został w 1929 roku. (Av.3/calle 5). Centralnie położony wydatny ryzalit osadzony jest na kamiennym fundamencie. Łukowe okna pooddzielane są pilastrami. Główne wejście ma cztery kolumny na których osadzony jest trójkątny fronton. Ze środka niskiego dachu wystaje gigantyczna, masywna, cementowa kopuła. Pierwszym jego dyrektorem był Valeriano Fernandez Ferraz. Znajduje się w nim Muzeum Etnograficzne Eliasa Leiva.

Colegio Vocacional de Artes y Oficios

Zbudowany został w 1902 roku. Przed 1948 rokiem nazywany był Hospicjum de Huerfanos de Cartago. W 2002 roku przyznano mu tytuł "obiektu zasłużonego dla edukacji".

Dzielnica El Molino

Znajduje się ona w południowej części miasta. W 1891 roku (27 październik) w wyniku powodzi zalanych zostało wiele domów. Znajduje się tam park Independence.

Domy i układ ulic

W centrum Cartago zachowało się kilka zabytkowych domów. Najokazalsze z nich należały do potomków konkwistadorów (wyróżniają się wypukłymi, prostokątnymi ozdobami na sufitach i wewnętrznymi, łukowymi sklepieniami), mniej okazałe zaś (na obrzeżach), do pracowników służby. W dzielnicy tej przetrwał także stary układ ulic.

Dworzec

[Av.6/calle 3-5]. Prostokątny i bardzo wąski budynek. Jest jednokondygnacyjny, nakryty namiotowym dachem. Nad prostokątnymi oknami znajdują się wydatne przypory. Od kilku lat jest pustostanem.

Kościół El Carmen

[Av.2/calle 3]. Zbudowany został w 1960 roku. Poprzedzona schodami fasada zaakcentowana jest trzema łukowymi bramami oraz oknami. Zwieńczona została wysoką wieżą zegarową. Struktura jest otynkowana, a okna ścian bocznych ujęte w ozdobne przepaski. Rokrocznie, 2 sierpnia tradycją jest przechodzenie do niego z katedry Los Angeles procesji z posągiem Czarnej Dziewicy. Z kościołem wiążą się również przesłanki o zjawie księdza bez głowy.

Kościół Maria Auxiliadora

[Av.4/calle11]. Zaprojektowany przez Gabriela Brenesa. Wzniesiony w stylu neogotyckim w 1923 roku, pierwotnie służył jako przysierocińcowa kaplica. Jest jednonawowy, ściany boczne za wyjątkiem wąskich podłużnych prześwitów przy gzymsie, pozbawione są okien. Fasada podbita jest blachą i wyróżnia się wydatnymi sterczynami, dużym ostrołukowym wejściem głównym, wąskimi łukowymi witrażami oraz kolistą rozetą. Wnętrze wyłożone jest białym i czarnym marmurem.

Muzeum Etnograficzne

[Av.3-5/calle 3-5]. Nadano mu imię Eliasa Leivy. Założone zostało w 1933 roku. Znajduje się w koledżu San Luis Gonzaga. Prezentowane są w nim eksponaty o znaczeniu historycznym, archeologicznym (w tym 800 eksponatów przedkolumbijskich) i etnograficznym.

Park of Jesus Jimenez

[Av.6/calle 1]. Położony jest w dzielnicy El Carmen, przy północnej stronie Mercado Central. Zasadzone są na nim niskie drzewka przeplatane kilkoma karłowatymi palemkami. Wszystkie ścieżki w nim spotykają się w centralnym punkcie, gdzie od 1903 roku usytuowany jest na wydatnym piedestale pomnik ex-prezydenta [1863-1866, 1868-1870] Jesusa Jimeneza.

Plac Independence

[Av.2/calle 11]. (Plac Niepodległości). Zlokalizowane są przy nim kościół Maria Auxiliadora i biblioteka miejska. Swoją nazwę wziął od postawionego w nim pomnika niepodległości. Znajdują się na nim popiersia i tablice pamiątkowe uczestników wydarzeń 1823 roku (Wojna Ochomogo).

Plac Major

[Av.1-2/calle 1-2]. W jego centrum od 1997 roku usytuowany jest wysoki, betonowy ostrosłup otoczony czterema płytami przedstawiającymi życie w czasach kolonialnych (w roku 2002 2.000 osób podpisało petycję za jego wyburzeniem i wybudowaniem tam kiosku). Plac naszpikowany jest cementowymi łąwkami składającymi się z trzech przypoominających bochenki chleba elementów. Jego południowo-zachodnie naroże obsadzone jest kępą wysokich drzew. Północna krawędź placu zajęta jest przez długi, niebieski budynek ratusz w stylu art deco. W północno-zachodnim rogu ustawiony jest budynek kina Apollo. Wschodnia krawędź placu zdominowana jest przez kościół Ruinę.

Plac Narodowego Sanktuarium

[Av.2-4/calle 14-16]. Rozplanowany jest we wschodniej części miasta. Przy wschodniej krawędzi usytuowana jest katedra Los Angeles. Niedawno przeszedł gruntowną renowację. Wyłożony jest kostką brukową, ma nowoczesne, ozdobne lampy. Ustawiona jest na nim statua Monsenor Sanabria (kostarykańskiego arcybiskupa). Na środku wzniesiona jest także dużych rozmiarów dwukielichowa fontanna osadzona na bardzo grubej podstawie.

Pomnik Manuela Salazara Zunci

Wzniesiono go w 1972 roku. Usytuowany jest na placu przed kościołem Ruiną, otoczony trawnikiem i drzewami. Poświęcony jest sławnemu kostarykańskiemu tenorowi (Melico Salazar).

Przedmieście Ochomogo

Zachodnia dzielnica Cartago usytuowana na otoczonym sosnami wzgórzu o tej samej nazwie. W 1823 roku miała tam miejsce rozstrzygająca bitwa w wojnie domowej (zwanej Ochomogo). W jej wyniku Kostaryka przystąpiła do Federacji Zjednoczonych Prowincji Ameryki Środkowej.

Ruina

[Av.2/calle 2]. Ruina kościoła Świętego Bartłomieja, którego budowę przerwało katastrofalne trzęsienie ziemi z 1910 roku. Jej budowę rozpoczęto już w 1574 roku, jednak pięciokrotnie, z różnych powodów była ona przerywana. Stanowią ją jedynie ściany bez zadaszenia, które ograniczają wewnętrzny, dobrze utrzymany ogród. Zawieszony jest tam Dzwon Niepodległości. Przy Ruinie na krótkim dystansie ciągnie się odkopana przez archeologów brukowana, kolonialna ulica. Wzdłuż jej krawężnika wyryty jest kanał którym spływała woda. Wkrótce budowla ma być w całości podświetlona.

Szpital Max Peralta

[Av.5-9/calle 1-3]. Nazwany na cześć żyjącego na przełomie XIX i XX wieku lekarza z Cartago. Stanowi kompleks budynków, z których główny (w postaci wysuniętego ryzalitu) przewyższa o jedną kondygnację pozostałe. Wyróżnia się bardzo wysokim parterem i dużymi oknami podzielonymi na sześć mniejszych szyb. Pozostałe budynki są mniejsze i wyróżniają się oknami o czterch szybach.

Więzienie

[Av.6/calle 2]. Położony na wzniesieniu, kamienny, jednopiętrowy XIX-wieczny budynek z narożnymi kwadratowymi wieżami i wtopioną w masywny ryzalit, poprzedzoną schodami bramą wejściową. Zaprojektowany jest na planie prostokąta z wewnętrznym ogrodem. Wyróżnia się wydatnym kamiennym fundamentem, dwuspadzistym dachem, oraz połączonymi ze sobą w klastry wysokimi i bardzo wąskimi ostrołukowymi oknami. Zwieńczenie, na styku z gzymsem zaakcentowane jest imitacją krenelaża. Przed budynkiem rozciągają się zadbane trawniki i ozdobne żywopłoty.