(40.000). Stolica prowincji Guanacaste, położona nad rzeką o tej samej nazwie. Założona została w 1769 roku. Prawa miejskie od 1836 jako Pueblo de Guanacaste. W 1848 roku ogłoszona zostaje stolicą całej prowincji. W 1854 roku zmiana nazwy na obecną. Ze względu na pokrywające ulice (w XIX i na początku XX wieku) tufy wulkaniczne, nazywana jest "białym miastem". Od stolicy San Jose, dzieli ją 217 kilometrów. Jest węzłem drogowym.

[Av.6/calle 1]. XIX-wieczny kolonialny budynek przy głównym miejskim skwerze. Posiada sławne "drzwi ku słońcu". Zawiera Centrum Informacji Turystycznej oraz Muzeum Kowboi.

Liberia wyróżnia się zabytkowymi domami zbudowanymi z cegieł z wulkanicznego pyłu. Rozrzucone są wzdłuż wąskich uliczek miasta, lecz większość głównie wzdłuż ulicy Centralnej. Niektóre z nich posiadają świeżo odrestaurowane fasady. Popularnym ich elementem są tak zwane "drzwi do słońca". Projektowane na północnym rogach budynków powodują, że z rana i popołudniami, do zacienionych wnętrz padają promienie słońca. Na uwagę zasługują też dekorowane kunsztownymi malowidłami sufity oraz XIX-wieczne malunki na murach. Na tyłach budynków znajduje się otwarta na podwórze kuchnia, gdzie suszą się kukurydza oraz inne zboża.

[Av.4/calle 1-3]. Jest starym, drewnianym budynkiem z kolonialną, posadzkową podłogą i ozdobnymi kwiatowymi motywami na kratach.

Rokrocznie, 25 lipca w rocznicę aneksji prowincji Guanacaste przez Kostarykę, celebrowane jest lokalne święto niepodległości. Odbywają się walki byków, rodea, pokazy sztucznych ogni, wystawy koni i bydła, koncerty marimb.

[Av.1-3/calle 2-4]. (Commandancia). Przed budynkiem ustawionych jest kilka granitowych przedkolumbijskich kul oraz rzeźby. Zbudowany został w 1936 roku jako więzienie. Zastąpił wzniesioną wcześniej podobną strukturę o tym samym przeznaczeniu, w której w 1852 roku zamknięty został na czas tworzenia muzyki do hymnu jej kompozytor Manuel Guttierez. Zaprojektował go Jose Maria Barrantes. Pracami dyrygował inżynier Max Effinger. Jest bardzo masywny z wydatnym, wysokim tralkowym krenelażem. Praktycznie pozbawiony jest okien (prócz bardzo wąskich w poziomie prześwitów okiennych). Charakterystyczne są wydatne narożne wieżyczki z potrójnymi przyporami. Obecnie jest siedzibą komisariatu. W trzech z jego pomieszczeń ma siedzibę Muzeum Regionalne.

[Av.Central/calle 9]. Zbudowany został z cegieł adobe w 1852 roku na miejscu starej kapliczki z 1769 roku (jest jednym z najstarszych katolickich kościołów w kraju). Pierwszą mszę w nim odprawiono w 1866 roku. Położona jest na starym placu we wschodniej części miasta. Wnętrze wyróżnia się wydatnymi krokwiami i ciężkimi, drewnianymi drzwiami. W jego części zlokalizowane jest muzeum rzeźb religijnych. Na zewnątrz, dookoła niego zaprojektowany jest zadrzewiony park.

[Av.Central/calle Central-2]. Ma nowoczesną cementową strukturę. Ustawiony jest na Placu Głównym. Stanowią go trzy trójkątne części, z których największa służy jako wejście główne. Wyróżnia się także wolnostojąca, wysoka wieża z betonowym krzyżem.

Ochrzczone zostało imieniem Daniela Odubera (byłego prezydenta kraju). Przez mieszkańców często nazywane jest "Wielką Równiną". Jest nowoczesną budowlą. Na jednej ze ścian przymocowana jest pamiątkowa tablica podkreślająca wkład w budowę byłego prezydenta Jose Maria Figuerresa Olsena. Na trawniku przed wejściem ustawiona jest jedna ze sławnych kostarykańskich granitowych kul.

[Av.6/calle 1]. Mieści się w XIX -wiecznym, drewnianym, kolonialnym budynku Casa de la Cultura, przy głównym miejskim skwerze. Prezentowane są w nim tradycje kowbojskie prowincji Guanacaste. Wśród eksponatów wyróżnia się duża kolekcja siodeł, ubrań oraz żelaza do wypalania piętna.

[Av.1-3/calle 2-4]. Znajduje się w trzech pomieszczeniach komisariatu policji. Zawiara kolekcję przedmiotów z lat 500 p.n.e. - 1.500 n.e. podarowaną przez ex-prezydenta Daniela Odubera. Istnieją plany całkowitego przemianowania komisariatu na muzeum. Przed budynkiem znajduje się kilka granitowych kul oraz rzeźb.

[Av.Central-1/calle Central-2]. Nazywany jest również parkiem Mario Canas Ruiza, którego statua jest tam również ustawiona. Wzniesiony jest na nim kościół o współczesnej architekturze. Poza tym usytuowany jest ośmiokolumnowy kiosk nakryty ośmiobocznym płytkim stożkiem. Otaczają go wysokie palmy i kolorowe ławki.

[Av.Central-1/calle 9-11]. Zaprojektowany jest obok kościoła La Agonia. Znajduje się w nim popiersie i tablica poświęcona Hectorowi Zunidze oraz pomnik Rodolfo Salazara Solorzano (poety). W 2001 roku odbyło się na nim część ceremonii lokalnego Festiwalu Sztuki.

[Av.1-3/calle 6-8]. Poświęcony jest poecie Rodolfowi Salazarowi. Znajduje się w nim pomnik i tablica go upamiętniające.

[Av.5-7/calle 6-8]. W przeważającej części jest piaszczysty z małymi skrawkami trawników. Znajduje się w nim boisko do piłki nożnej.

Usytuowany jest na pasie zieleni biegnącym przez środek Avenidy Centralnej, niedaleko wjazdu do miasta od strony Autostrady Panamerykańskiej (na przeciwko budynku sądu). Zrobiony jest z brązu. Przedstawia rzeczywistych rozmiarów kowboja na koniu, trzymającego uniesioną w górę prawą rękę.

[Av.Central/calle Central]. (Gobernacion). Wzniesiony jest w południowo-wschodnim rogu Placu Centralnego. Zbudowany został w 1850 roku przez pewnego bogacza z Rivas, a w 1983 roku wpisany na listę zabytków. Ma wysoki fundament i niski namiotowy dach, wsparty na drewnianych kolumnach wkomponowanych w balustradę galerii (na ścianach frontowych zbudowanych z cegieł adobe). W latach 40-tych XX wieku utracił część drewnianych ścian. Jest miejscem, gdzie po raz pierwszy odsłuchano hymnu opiewającego aneksję Guanacaste do Kostaryki ("Luna Liberiana").

Krzyżuje się z Autostradą Panamerykańską. Stanowi początkowy odcinek głównej arterii miasta - Avenidy Centralnej. Swą nazwę zawdzięcza postawionym na jego czterech rogach czterech różnych stacji benzynowych.

Położony jest w północno-wschodniej części miasta. Nazwany został na cześć znanego lokalnie doktora. W kwietniu 2000 roku zasłynął z tego ze odratowano w nim kanadyjskiego turystę, który na trzy dni wpadł do krateru wulkanu Rincon de la Vieja.

Nazwana została imieniem byłego prezydenta Kostaryki. Uczęszczał do niej jeden z najsławniejszych lekarzy w Kostaryce Enrique Baltodano Briceno.

Geografia
Parki narodowe
Historia
Kalendarium
Ciekawostki
Fauna i flora
Miasta
Prowincje
Osobistości
Wydarzenia