(76.000). Limon jest stolicą prowincji o tej samej nazwie i jednocześnie najważniejszym karaibskim portem kraju. Specjalnością portu jest przeładunek towarów rolniczych. Miejsce pod lokalizację wybrane zostało przez inż. Angela Miguela Velasqueza. Położone częściowo na skalistym cyplu Punta Piuta, zamieszkiwany jest głównie przez Murzynów i Mulatów. Zbudowane zostało w pobliżu starego indiańskiego miasta Cariari. Jego nazwa wzięła się od drzewa lemonowego, które rosło na terenie planowanym pod założenie miasta (1867 rok). Było to o tyle dziwne, że tego gatunku drzew nie spotyka się w tamtej okolicy.

W mieście fonkcjonuje narodowa rafineria ropy naftowej. Jego ulice i awenidy (w przeciwieństwie do pozostałych miast kraju) wytyczone są według kolejności (a nie w systemie parzystym). W 1988 roku ewakuowane ze względu na zagrożenie huraganem Juana. Znacznego spustoszenia w nim dokonało trzęsienie ziemi z 1991 roku. 24 lutego 2001 roku urodził się w nim Arnoldo Josua Soto - czteromilionowy mieszkaniec Kostaryki.

[Av.5/calle 5]. Jest drewniany, dwukondygnacyjny i zawiera Centrum Socjalne. Zbudowany został w 1922 roku na planie prostokąta. Bardzo lekka konstrukcja.Wyróżnia się niskim, wysuniętym ponad lico dachem i kwadratowymi oknami. Pod sufitem każdej kondygnacji rzędy połączonych otworów wywietrznikowych. Cienkie belki podporowe przez całe dwie kondygnacje podtrzymują dach. Na piętrze frontowych ścian galeryjka z niewymyślną balustradą.

[Av.1/calle 1].Zbudowany na planie prostokąta na początku XX wieku. Dwukondygnacyjny. Na pierwszej kondygnacji galeria z drucianą barierką. Bardzo szerokie, zaakcentowane opaskami i kluczami kilkuczęściowe otwory okienne i drzwiowe.

Betonowy budynek w stylu art deco. Składa się z masywnych, szerokich pilastrów oddzielających ułożone we wgłębieniach bardzo wąskie okna ujęte w betonowe kraty.

Odnowione, wzniesione w typowym karaibskim stylu domy posiadają ozdobne werandy i wykute z żelaza balkony. W większości pomalowane są na pastelowe kolory.

[Av.2-3/calle 3-4]. Zajmuje powierzchnię całego bloku. Sprzedawcy ustawiają swoje towary na drewnianych stołach. Zbudowana została w 1849 roku.

Limon znane jest z organizacji największego w Kostaryce karnawału. Odbywa się on rokrocznie w dniach 10-15 października (między innymi w tak zwany Dzień Kultury - rocznicę odkrycia Ameryki przez Kolumba). Tradycja karnawału przywędrowała do Kostaryki z Panamy. Głównymi ulicami miasta przez kilka dni przechodzą barwne parady. Przeważają sformowane na platformach wymyślne kompozycje, grupy tancerzy, chóry, zespoły muzyczne , tłumy przebierańców. Na wolnym powietrzu, najczęściej w Parku Vargasa odbywają się koncerty i różnego rodzaju konkursy (np. na najbardziej wymyślną fryzurę). Pierwszy karnawał odbył się w 1949 roku. Z różnych przyczyn sześć razy w ciągu swojej historii był odwoływany. Ostatni raz zdarzyło się to w 1991 roku, w wyniku katastrofalnego trzęsienia ziemi w prowincji Limon.

[Av.3-4/calle 6]. Jej budowę rozpoczęto w 1953 roku. Odwrotnie niż ma to miejsce w innych kostarykańskich miastach katedra ta nie była poprzedzona parkiem. Była niepozorna, jednonawowa o dwuspadzistym dachu i przypominała elewator. Wyróżniała się zamkniętą, niską kopułą oraz narożną wieżą. Jej ściany boczne przeprute były wysokimi, zakończonymi łukowato oknami. W 2001 roku została zniszczona a na jej miejscu trwa budowa nowej, nowoczesnej. Ostała się jedynie sama dzwonnica.

[Av.6-7/calle 5]. Ustawiony jest frontem do ulicy. Wybudowany na planie prostokąta, jest drewniany, jednonawowy, dwukondygnacyjny z dwuspadzistym dachem. Nad wejściem głównym na czterech cienkich belach zawieszone jest trójkątne zadaszenie. Ma małe łukowo zakończone okna piętra. Otoczony jest betonowym płotem bez prześwitów. Stoi w miejscu pierwszego kościoła baptystów z 1888.

Wzdłuż avenidy Pierwszej znajdują się stare zabudowania portowe oraz budynki administracji portowej. Ostatnio są odnawiane i stanowią nową atrakcję turystyczną miasta.

[Av.1-2/calle 4]. Znajduje się na piętrze zabytkowej kamienicy poczty. W 1981 roku obwołane zostało miejscem kulturalnego dziedzictwa kraju. Wystawiane są w nim ekspozycje na temat historii kolei, przyjazdu Kolumba, kultury Indian i Afrokaraibów. Prezentuje również wkład Limończyków w literaturę, edukację, sztukę, sport i politykę kraju.

Zlokalizowany jest w dzielnicy Trinidad na połnocy miasta, przy rowie melioracyjnym. (Esna był konstruktorem placów zabaw dla dzieci). Jest bardzo wąski, położony pomiędzy rozwidleniem dwóch ulic i zajmuje jedynie 500 metrów kw. Stanowi go gęstwina wysokich drzew, trawniki, krzewy na obrzeżach oraz sadzawki. Niedawno miasto dobudowało boisko do baseballu.

[Av.1-2/calle 1]. Założony został w 1895 roku przez ówczesnego gubernatora Balvanero Vargasa. Położony jest nad brzegiem morza w południowo-wschodniej dzielnicy miasta. Porastają go tropikalne, sprowadzone z Jamajki drzewa (w tym palmy królewskie), na których częstym widokiem są zamarłe w bezruchu trójpalczaste leniwce. Pełno jest kwiatów i egzotycznych ptaków. W centralnej części usytuowany jest zaprojektowany przez Cesara Riveflecha cementowy kiosk. Przy wychodzącej na ocean części parku znajdują się także wykonane przez artystę Guadelupe Alueirea malunki na murach przedstawiające historię prowincji Limon. W tej części ustawione jest również popiersie Krzysztofa Kolumba i jego syna Fernando. Na przeciwko parku od strony północnej, przy avenidzie Drugiej znajduje się Ratusz. Dookoła położone są sklecone z desek jasnokolorowe hotele i sklepy.

Złotopiaszczysta plaża zlokalizowana jest na północ od miasta. Zakończona jest klifem. Znajdują się przy niej najbardziej reprezentacyjne hotele miasta. Jest popularnym miejscem weekendowych pikników.

Mała plaża w kształcie podkowy pełna rybackich stateczków. Gromadzą się na niej stada sępów zjadających pozostawione przez rybaków resztki homarów. Popularny wśród surfingoców jest jej południowy kraniec. Ograniczona jest skalistym wybrzeżem. W 1666 i 1676 stamtąd rozpoczęły się duże inwazje piratów na Kostarykę.

[Av.1-2/calle 4]. Dwukondygnacyjna bryła budynku zaprojektowana została na początku XX wieku przez Cesara Rivaflecha. Ozdobiona jest kremoworóżowymi i zielonymi stiukami. Na pierwszym piętrze wyróżniają się żelazne balkoniki i okna ujęte w ozdobne przepaski. Parter zaakcentowany jest przez arkadowe podcienie wypełnione dużymi oknami. Na piętrze niegdyś funkcjonowało Liceum Limon. a obecnie znajduje się Muzeum Etnohistoryczne.

Wzniesiony został na cześć indiańskiego przywódcy. W lipcu 2002 prezydent Abel Pacheco złożył przy nim sumboliczny hołd.

[Av.2/calle 1]. Jest typowym przykładem architektury karaibskiej. Dwupiętrowy. Na pierwszym piętrze wyróżniają się żelazne balkoniki, na parterze natomiast szereg półkolistych wejść z maszkaronami i pilastrami po bokach. Całość uzupełniają kremowe stiuki. Położony jest w miejscu, gdzie według legendy stało wielkie lemonowe drzewo, od którego miasto zawdzięcza swą nazwę. W 1902 roku odbyła się w nim pierwsza sesja Rady Miasta. Na skwerze przed główną fasadą tablica o stworzeniu w 1992 roku trzech dystryktów Valle La Estrella, Rio Blanco i Matama.

Geografia
Parki narodowe
Historia
Kalendarium
Ciekawostki
Fauna i flora
Miasta
Prowincje
Osobistości
Wydarzenia