(101.000). Usytuowane jest na długim, sześciokilometrowym, wcinającym się w głąb zatoki Nicoya półwyspie uformowanym z nanosów prądów morskich. Szerokość miasta określana jest na zaledwie od 100 do 600 metrów. Jest bazą dla promów kursujących pomiędzy brzegiem półwyspu Nicoya, wyspami w zatoce o tej samej nazwie i stałym lądem. Niejednokrotnie określa się go jako "kostarykańskie Acapulco". Do niedawna przezywane było także "stolicą podróży poślubnych".

Założone zostało w 1770 roku. W 1814 roku otwarte zostało dla zagranicznych morskich jednostek. W 1910 roku doprowadzono do niego kolej z San Jose. Do lat osiemdziesiątych było głównym pacyficznym portem kraju. W części południowej rozciągają się plaże: San Isidro, Chacarita, Angostura and Pochote. Obecnie jest centrum przemysłu rybnego. Patronką miasta jest Dziwica Carmen. (W czerwcu 2002 roku przeszło przez niego niezwykle rzadkie tam tornado, niszcząc 26 domów).

[Av.Central-2/calle 9-11]. Nowoczesny, betonowy budynek z zaakcentowanym wejściem głównym (o oszklonym parterze i wiszącą nad nim masywną, bezokienną wykuszą. Reszta struktury przepruta jest cementowymi kratami zasłaniającymi okna.

[Av.Central/calle 3]. Położona jest obok muzeum. Znajduje się w niej galeria sztuki i punkt informacji turystycznej. Prezentowana jest tam wystawa fotografii przedstawiających okres największej prosperity miasta (przełom XIX/XX wieku). Odbywają się tam także koncerty oraz występy teatralne. Mieści się w niej również kolekcja starych fotografii miasta. W 1993 roku przed budynkiem zasadzono drzewa i zainstalowano fontannę.

Do dzisiaj zachowało się mnóstwo ich charakterystycznych, lekkich i kolorowych domków. Niektóre z nich poprzez pale wbite są częściowo w wodę przy północnym nadbrzeżu miasta. Wiele z nich jest drewnianych i ma charakterystyczne okratowania poniżej dachu, które wpuszczają orzeźwiającą bryzę.

Dzielnica w najwęższym punkcie miasta (część wschodnia). Znajduje się w niej wielki, nowoczesny hotel Fiesta (na 310 pokoi). Często atakowana jest przez tzw. "wielkie fale".

W lutym w Puntarenas organizowany jest karnawał. Ponadto rokrocznie, w najbliższą sobotę w obrębie 16 lipca organizowana jest Fiesta Dziewicy Mórz (Dzień Św.Carmen), podczas której odbywa się parada przystrojonych flagami i światełkami statków. Towarzyszą temu tańce i wyścigi łodzi. Po raz pierwszy zorganizowano ją w 1913 roku, po tym jak 4 rybaków cudem uszło z życiem przed sztormem w zatoce Nicoya.

[Av.3/calle 5]. Zlokalizowana jest przy Parku Wiktorii, przy nabrzeżu. Najstarsza kamienica w mieście (1924). Zaprojektował ją Włoch Alberto Fait. Jest zbudowana na planie prostokąta z zaokrąglonymi narożnikami i ma dwie kondygnacje z poddaszem. Przykryta jest namiotowym, krytym blachą dachem z lukarenkami. Półkoliste okna obu kondygnacji oraz wejścia do klatek schodowych ujęte są w przepaski. Wyróżnia się cienkimi kolumnami podtrzymującymi wystające poza lico werandę i dach oraz rzędami wywietrzników z kwiatowymi ornamentami. Galeria fasady i jednego z boków pierwszej kondygnacji posiada misternie zdobioną żelazną barierkę. Początkowo, przez dwie dekady znajdował się w niej konsulat USA. W 2005 roku zajęła pierwsze miejsce w konkursie urządzonym przez Ministerstwo Kultury na budynek do sponsorowanej przez rząd renowacji.

[Av.4/calle Central]. Jest dwupiętrową, konstrukcją na planie kwadratu, położoną w pobliżu Molo Narodowego. Drugie piętro opasane jest galerią z betonową balustradą z dzwonkowym prześwitem, wspartą na wąskich, wysokich palikach. Ma prostokątne, duże okna i otwory drzwiowe oraz mansardowy dach. Parter otoczony jest półmetrowej wysokości barierką.

[Av.2/calle 1]. Służący niegdyś za magazyn portowy, szeroki, betonowy, dwupoziomowy, masywny budynek. Ściana frontowa jest zaakcentowana przez ustawiony cent ralnie masywny ryzalit, który zakończony jest olbrzymią schodkową attyką. Druga kondygnacja ma olbrzymie, podłużne lub kwadratowe okna. Narożniki budynku wyróżniają się masywnymi pilastrami, które flankują dużych rozmiarów długie i wysokie imitacje okien.

[Av.Central-1/calle 7]. Najstarszy zabytek miasta. Wyróżnia się masywną, kamienną, jednonawową strukturą. Jej dolna część jest miejscami oszlifowana przez wieśniaków, którzy od wieków ostrzyli o nią noże. Posiada charakterystyczną, wysoką, nakrytą czterobocznym stożkiem wieżę. Na każdej z jej ścian znajdują się zegary. Zbudowana w 1902 roku jest jedyną tego typu budowlą w Kostaryce, odwróconą frontem na wschód. W 2004 roku gruntowna renowacja.

Bardziej eleganckie hotele i kluby jachtowe, usytuowane są przy wjeździe do półwyspu, skąd jedyna droga rozszczepia się stopniowo na pięć niezależnych, biegnących równolegle avenid. Ciągną się one aż do najdalszego zachodniego koniuszka Puntarenas, przy latarni morskiej i miejskim basenie La Punta.

[Av.2-4/calle Central-1]. Nowoczesny kompleks składający się z kilkupiętrowych betonowych budynków wzniesionych na planach kwadratów. Mają spadziste dachy (komponujące się z dachem ustawionego na przeciwko Kapitanatu) oraz przeszklone ściany i tarasy. Pomiędzy nimi betonowy plac z fontanną i stopniami. Znajdują się tam sklepy z pamiątkami, informacja turystyczna oraz kantor wymiany walut. Cały plac ufundowany został w 1998 roku przez Chiny.

Poprowadzone jest mniej więcej z centralnego odcinka południowego wybrzeża miasta. Cumują przy nim ogromne, wycieczkowe promy, których pasażerowie rozwożeni są podstawionymi autobusami w głąb kraju.

[Av.Central/calle 3-5]. Usytuowane jest w budynku starego więzienia z końca XIX wieku, po wschodniej stronie katedry. Prezentowana jest w nim w formie audiowizualnej historia Puntarenas oraz sprzęt wędkarski i olbrzymia marimba. Jest fortecopodobną budowlą z krenelażowymi zwieńczeniami okien oraz narożnymi, kwadratowymi wieżyczkami. Parter jest boniowany. Ustawiona jest przed nią armata z pirackiego statku.

[Av.1-3/calle 9-11]. (Plac de los Jobos). Największy park w mieście. Znajdują się w nim ratusz miejski (północno-wschodni narożnik), stoły do ping-ponga oraz wzniesiona w lipcu 1935 roku duża, przypominająca sputnik wieża ciśnień. W północnej części postawione są także dwa popiersia generała Jose Maria Canas i ex-prezydenta Juana Rafaela Mora (odsłonięte w 1960 roku) oraz tablica z 1918 roku informująca, że jest to miejsce egzekucji przez rozstrzelanie obu mężczyzn.

[Av.1-3/calle 3]. Jest jednym z najmniejszych parków w kraju. Stanowi go wąski pas zieleni z karłowatymi drzewkami, ograniczony rzędem bielonych ławek i niskim żelaznym łukowym płotkiem. Powstał w 1978 roku. W jego okolicy znajduje się kilka instytucji edukacyjnych (Centrum Uniwersyteckie, Koledż Montserrat i Szkoła Delia Urbina de Guevara). W jego centralnej części położony jest betonowy kiosk z zadaszeniem z otworami (przypomina ustawioną na 8 podporach śrubkę).

[Av.4/calle 1]. Usytuowany jest obok budynku Kapitanatu Portu. Wychodzi na plażę i zatokę Nicoya. Wylany jest betonem i składa się z ławek oraz pomnika czterech armat, z których każda zwrócona jest w inną stronę świata. Na obrzeżach placu ustawiają się uliczni sprzedawcy oferujący pamiątki i widokówki.

[Avenida 6]. Najbardziej południowa z avenid (biegnie południem cypla wzdłuż plaży). Ograniczona jest posadzonymi wzdłuż palmami. Ustawione są na niej kamienne ławki oraz nowe, ozdobne lampy. Tętni życiem. Zlokalizowane są na niej dobre, nocne lokale, hotele oraz restauracje na wolnym powietrzu oferujące międzynarodową i lokalną kuchnię. Na całej jej długości rozkładają się także uliczni sprzedawcy.

Powołano ją do życia w lutym 1998 roku. Prowadzi badania nad strefą wybrzeża i zatoki Nicoya. Znajduje się w niej m.in. laboratorium alg. Budynek ma nowoczesną, betonową konstrukcję. Jest piętrowy, a część środkowa fasady wyróżnia się długim rzędem połączonych ze sobą okien. Flankują ją dwie boczne części przypominające przewrócone trójkąty.

W Puntarenas zlokalizowane są dwa szpitale: San Rafael i Monsenor Victor Manuel Sanabria. Pierwszy z nich zlokalizopwany jest niedaleko od molo narodowego, na rogu Promenady Turystów i ulicy 9, a drugi w dzielnicy San Isidro (najdalej na wschód położonej dzielnicy miasta), przy plaży San Isidro. San Rafael jest juz niezynny. Zaplanowany na planie prostokąta parterowy budynek wyróżnie się półkolistymi oknami, werandą dookoła i dwuspadzistym dachem. Wybudowany został w 1852 roku.

[Av.3/calle 2]. Niski, podłużny budynek ze spadzistym, metalowym dachem. Na kilku jego bokach ciągną się wzdłuż zadaszone stoły oraz podłużne trawniczki z małymi palemkami. W betonowych ścianach gdzieniegdzie duże, kwadratowe okna i prostokątne wejścia. Pod dachem regularne wywietrzniki. Sprzedaje się tam głównie produkty morza.

Geografia
Parki narodowe
Historia
Kalendarium
Ciekawostki
Fauna i flora
Miasta
Prowincje
Osobistości
Wydarzenia