Miasteczko położone 2,5 km na północ od Heredii. W czasach kolonialnych zamieszkiwane było przez kacyka ze szczepu Huetar o imieniu Barva. Założone zostało w 1561 roku. Jego specyficzną kolonialną atmosferę doceniają osiedlający się w nim artyści i rzemieślnicy.
Posiada bardzo dobrze utrzymany, porośnięty przez palmy centralny
skwer z białym, niskim, barokowym kościółkiem pośrodku z 1767 roku, na którego tyłach w 1913 roku zaprojektowano w naturalnej grocie kapliczkę dziewicy Lourdes. Dookoła zbudowane są starodawne, jednopiętrowe domki z cegieł adobe. Jeden z nich był niegdyś domem byłego, dwukrotnego prezydenta kraju Cleto Gonzaleza Vigueza (w 1985 roku zadeklarowany został pomnikiem narodowym). Na południe od niego znajdują się plantacje kawowe firmy Britt Cafe.
La Paz (wodospad)
Najbardziej znany wodospad Kostaryki, którego nazwa oznacza „pokój”. Tworzy go spadająca z 1.380 metrów wysokości rzeka La Paz. Niedaleko kolejna rzeka Sarapigui zbiega się z drogą prowadzącą do Puerto Viejo. Sąsiaduje z czterema innymi wodospadami wchodzącymi w skład Ogrodu Wodospadów. Jest jednym z nielicznych wodospadów, gdzie można wejść pomiędzy ścianę skały, a spadającą wodę.
Monte de la Cruz
(1.970 m.n.p.m.). 16 km na północ od Heredii. Spełnia funkcję prywatnego rezerwatu leśnego. Prowadzi do niego otoczona sosnami droga. Opiekę nad nim sprawuje Rada Miejska San Rafael de Heredia. Roztaczają się z niego panoramiczne widoki na Mesetę Centralną, jednak po południu widoczność ograniczona jest ze względu na nadciągającą mgłę. Na wyznaczonym punkcie widokowym, stała niegdyś (zburzona w latach 70-tych XX wieku) kaplica. Pozostała po niej charakterystyczna kafelkowa posadzka i ustawiony na tym miejscu cementowy krzyż.
Puerto Viejo de Sarapigui
Miejscowość na zbiegu dwóch rzek: Puerto Viejo i Sarapigui. Jest ważnym portem śródlądowym kraju. Dookoła wyróżniają się plantacje bananów i ananasów. W 1993 roku na podmiejskiej plantacji palm pejibaye, 15 letniemu Jorge Arturo objawiła się Dziewica Maria. Od tego czasu do miasta przybywają pielgrzymki wiernych z całego kraju.
W pobliżu Puerto Viejo pozostały jedynie dwa skrawki pierwotnego, dziewiczego lasu: La Selva i Rara Avis. Pierwszy z nich, 5 kilometrów na południowy-wschód uzupełniony jest prowadzoną przez Organizację Tropikalnych Studiów stacją biologiczną. Całość zajmuje 1600 hektarów deszczowego lasu, który styka się z krawędzią P. N. Braulio Carillo. Wytyczonych jest 60 kilometrów szlaków turystycznych. Jest jednym z czterech miejsc na świecie, gdzie bada się lasy deszczowe. Drugi projekt ekoturystyczny Rara Avis założony został w 1983 roku. Zawiera 1300 ha szkółek tropikalnego, deszczowego lasu, w których prowadzone są badania nad ekologicznym wyrębem drzew. W obrębie znajduje się trzypoziomowy wodospad oraz położone w byłym więzieniu schronisko El Plastico. (Jego nazwa wzięła się stąd, że więźniowie musieli sypiać na położonych na ziemi plastikowych płachtach).
San Antonio de Belen
Małe miasteczko z fabryką mikroprocesorów INTEL-a. W jego obrębie, w styczniu 1995 roku zainaugurowano park wodny Acua Mania. Stanowi go basen o powierzchni 1.300 m ze zjeżdżalniami i podwodnymi jaskiniami. Ostatni człon jego nazwy oznacza "szopkę". Nadany mu został w związku z faktem, że kilka razy dokładnie w Wigilię odprawiał tam mszę biskup Kostaryki Anselmo Llorente.
San Joaguin de Flores
Niegdyś nazywana była Quebrada Seca (od przepływającej rzeki). Usytuowana za zachód od Heredii wyróżnia się licznymi rezydencjami. Znana jest z organizowania bardzo spektakularnych procesji w Święta Wielkanocne. Wybrani mieszkańcy przebierają się i prezentują na nich poszczególne sceny biblijne. Przy przebiegającej przez miasto ruchliwej trasie z Heredii ustawiona jest klinika Jorge Volio oraz park Corazon de Jesus. W 1969 roku otrzymało prawa miejskie.
San Rafael
Położony jest u stóp wulkanu Barva. Wyróżnia się białym, widzianym z każdego zakątka Mesety Centralnej gotyckim kościołem z 1862 roku. Dla niektórych przypomina on paryską katedrę Notre Dame. Poprzedzony jest parkiem z fontanną z ozdobnymi żabami z 1995 roku, kioskiem wspartym na trzech przyporowych nogach i tablicą poświęconą Rafaelowi Angelowi Calderonowi (byłemu prezydentowi). Miasto otoczone jest lasami sosnowymi i chmurowymi z dużą ilością ponad stuletnich dębów oraz pastwiskami bydła. W 1995 roku na skutek petycji mieszkańców o ochronę terenów ze źródłami wody pitnej dla miasta, na jego północnych obrzeżach powstał 100-hektarowy Rezerwat Biologiczny Chompipe.
Santa Barbara
[Przed 1821 Surrucho, potem Barro de los Targuaces]. Obecną nazwę zawdzięcza bogobojnej mieszkance, która bezustannie modliła się do posążka świętej Barbary wierząc, że chroni on okolicznych mieszkańców. Wyróżnia się odmalowanym na pomarańczowo kościołem z 1852 roku. Na skwerze centralnym znajduje się otoczony tralkowym płotkiem kiosk oraz w zachodniej części wzdłuż ulicy parterowa szkoła podstawowa. Mieści się w nim Instytut Kawy i laboratorium naukowe. W budynku z 1834 roku zlokalizowane jest również muzeum kawy ze sprzętem do jej przetwarzania.
Zurgui
Tunel wydrążony w starej pokrytej roślinnością i wodospadami formacji wulkanicznej (1.800 m.n.p.m.), na trasie San Jose-Guapiles-San Jose, w strukturze P. N. Braulio Carillo. Jest jedynym tunelem drogowym w Kostaryce. Jego 600-metrowe wnętrze rozświetlone jest lampami i odblaskowymi naklejkami na szosie. Przyrównuje się go do wrót oddzielających cywilizację od świata deszczowych i chmurowych lasów.
