Najsłabiej zaludniona prowincja kraju o największym odsetku ludności czarnej. Przeznacza największą procentowo powierzchnię pod rezerwaty i parki narodowe. Większość mieszkających w prowincji afrokaraibskich mieszkańców wyznaje Protestantyzm. Założona w 1902 roku.

Miasteczko przy wjeździe do parku narodowego o tej samej nazwie. Znajdują się w nim niskie, drewniane, kryte strzechą domki. Od strony Limon ustawionych jest kilkanaście hoteli. Założone w 1828 roku przez Williama Smitha, który rokrocznie przyjeżdżał tam z Panamy by polować na żółwie. W 1914 roku mała relokalizacja. Do 1915 roku nosiło nazwę Bluff ("Urwisko"). Obecna nazwa Cahuita pochodzi z języka Indian i stanowi zlepek dwóch wyrazów: "cawi" (małe drzewko [Pterocarpus michelianus] z czerwoną korą do wyrobu czółen") i "ta" (przylądek). Dopiero w 1979 roku połączono go asfaltową drogą z Limon.

(2.559 m.n.p.m.). Szczyt w Kordylierze Talamanca. Według przekazów okolicznej ludności jest bazą i lądowiskiem obcych statków kosmicznych. Znaczna część jego powierzchni stokowej wciąż nie zbadana jest przez człowieka. W 1998 roku katastrofalne osuwiska błotne.

Najwyższy szczyt w kraju (3.819 m.n.p.m.). Ze względu na występowanie dookoła około 30 polodowcowych jezior nazwa oznacza „miejsce wiecznej wody”. Zlokalizowany jest na granicy dwóch prowincji: Limon i Puntarenas, w Kordylierze Talamanca. Ogranicza od południa małą dolinę Morrenas. Wchodzi w skład P. N. Chirripo. Jego najwyższy punkt nazywany jest „la Aguja” – „igła”. W 1904 roku jako pierwszy zdobył go ksiądz Augustin Blessing. (Dalsze ekspedycje miały miejsce w latach 1905, 1913, 1915, 1920, 1932, 1942). W 1976 roku gigantyczny pożar strawił 9.000 ha formacji paramo.

(3.280 m.n.p.m.). Szczyt w Kordylierze Talamanca. Znajduje się na terenie prywatnego, biologicznego rezerwatu wchodzącego w skład Międzynarodowego Parku La Amistad. (Założony został w 1991 roku, a rok potem udostępniono go dla zwiedzających). Jego nazwa oznacza "wielką siłę" i nadana została mu przez szczep indiański Cabecar. Dzisiejsi indiańscy szamani darzą go dużym respektem. Przesiadują często w ukrytych za wodospadami u podnóża jaskiniach, gdzie ich zdaniem mogą kontaktować się we śnie z innym światem Ze szczytu rozciąga się widok na połacie lasów chmurowych oraz Pacyfik. W marcu 2004 drugi największy od 1976 roku pożar w kraju pochłonął 8.000 ha poszycia.

(3.554 m.n.p.m.). [Pico Blanco]. Szczyt w Kordylierze Talamanca. Przezywany jest często „białym szczytem”. Otoczony jest U-kształtnymi dolinami i porastany przez roślinność paramo (najbardziej zróżnicowana i nietknięta ludzką stopą w Talamanca). Posiada wiele śladów po pożarach. Panuje hipoteza, że jest to jedno z dwóch miejsc w Kostaryce, w których występuje dotąd nie znany w Kostaryce gatunek tapira anta [Tapirrus terrestris].

(3.760 m.n.p.m.). Trzeci szczyt Kostaryki. Jego nazwa pochodzi od nazwy szczepu indiańskiego. Znajduje się w obrębie P. N. Chirripo, na północ od wzgórz Crestones. W czasach przedkolumbijskich panowało przekonanie, że zamieszkuje go demon Jezabel. Wieją nad nim wiatry z prędkością 70 km/h, a przeciętna temperatura to 5 C.

(3.812 m.n.p.m.). Drugi najwyższy szczyt Kostaryki. Jego nazwa oznacza „zaśnieżony szczyt” i ma związek z faktem, że jest to jedyne miejsce w kraju w którym pojawiają się śnieżyce. Znajduje się w obrębie P. N. Chirripo, nieznacznie na południowy-zachód od szczytu Chirripo. Wieją na nim silne wiatry znad Atlantyku. Roztacza się z niego widok na półwysep Osa i zatokę Dulce.

Miasteczko położone na północny-zachód od Limon, na drodze łączącej Limon z San Jose. Znajduje się w nim farma motyli, która jest drugim na świecie eksporterem ich poczwarek na świecie. Przy jego południowych obrzeżach znajduje się założona w 1990 roku międzynarodowa szkoła [EARTH} zajmująca się tropikalnym rolnictwem. Zawiera plantacje bananowe oraz 400-hektarowy leśny rezerwat. Na północ od miasta znajduje się także największa na świecie farma kwiatów (Costa Flores). Uprawianych jest w niej na eksport 600 rodzajów tropikalnych roślin.

Stolica kantonu Pococi - drugiego pod względem powierzchni w prowincji. Oddalona 60 km od San Jose, u północno-wschodniego podnóża Kordyliery Centralnej. Jest pierwszym większym miastem na trasie San Jose - Limon. Centrum transportowe dla regionu uprawy bananów. W sobotę odbywa się w nim targ rolniczy. W jej pobliżu zlokalizowany jest Ogród Botaniczny Las Cusingas. Zawiera kawałek tropikalnego lasu oraz prowadzi eksperymenty nad różnymi gatunkami ziół, orchidei i bromelii.

Stolica kantonu o tej samej nazwie. Położona jest w dolinie Matina. W XVII wieku był to główny port karaibski kraju, jednak wskutek częstych najazdów piratów (ostatni w 1541 roku) utracił swe znaczenie. W 1637 roku gubernator Gregorio de Sandoval rozkazał wybudowanie komory celnej. W XVII wieku w obrębie Matiny, elity z Cartago zakładały plantacje kakao, na których pracowali w całkowitej izolacji murzyńscy niewolnicy. W styczniu 2000 roku zalana została w wyniku powodzi. 150 osób zostało ewakuowanych.

Położony jest na północ od portu Limon, na wybrzeżu Karaibskim. Jeden z głównych portów załadunkowych i rozładunkowych kraju. Obsługuje on ruch tankowców do pobliskiej założonej w 1967 roku rafinerii ropy naftowej. Stanowi jeden z głównych punktów wjazdowych dla turystów odwiedzających regiony Parismina i Tortuguero. Na północ znajduje się farma ryb, na której hodowane są m.in. karpie. Jeszcze dalej w tym kierunku ciągną się kanały do P. N. Tortuguero. W 1704 roku gubernator Serrano de Reina został przyłapany w Moin na nielegalnym handlu z Brytyjczykami.

Małe miasteczko na utworzonym z nanosów rzecznych cienkim półwyspie u ujścia rzeki o tej samej nazwie. Od lutego do maja w jego obręb podpływają duże ławice tarponów. W 1991 roku poważnie zniszczone zostało wskutek trzęsienia ziemi.

Miasteczko wypoczynkowe z barami i dyskotekami na plaży. Jego dawna angielska nazwa to Old Harbour (Stara Przystań). Od strony południowej ograniczony jest przez cypel Pirikiki. Na północ od niego plaża o czarnym jak smoła piasku. W 1986 roku doprowadzono do niego elektryczność. W grudniu, u jego wybrzeży pojawiają się rekordowe 7-metrowe fale. Ostatnio w jego obrębie zadomowiła się niezwykle rzadka roślina endemiczna [Osa Pulchra].

Stolica kantonu o tej samej nazwie. Pierwsze datowane wzmianki o nim pochodzą z 1678 roku. Jego nazwa oznacza indiańskie słowo "czerwonawy". Przed miastem stykają się dwie trasy łączące San Jose z Limon. Usytuowany jest w nim unikalny architektonicznie okrągły kościół z drewnianymi wykończeniami wnętrza (symbolizujący tradycyjną chatę Indian Miskito). Ustawiony jest również pomnik "martirel del Codo del Diablo" upamiętniający wszystkich, którzy stracili życie w wydarzeniach 1948 roku. Wyróżnia się także targiem centralnym na przeciwko stacji kolejowej. W 1934 roku podpisane zostało porozumienie po strajku 10.000 robotników na plantacjach bananów. Odchodzą z niego pociągi towarowe do portu Moin.

Geografia
Parki narodowe
Historia
Kalendarium
Ciekawostki
Fauna i flora
Miasta
Prowincje
Osobistości
Wydarzenia