|
Dziennikarzom (również radiowych) przypomina się o podawanie linku do strony. Tyczy się to także w dużej mierze wikipedystów, którzy potworzyli wiele haseł o Kostaryce na bazie tej strony bez podawania źródła. Z powodu rozszabrowywania danych przez inne portale internetowe podstrona ta nie jest publiczna. Jednocześnie przestrzega się przed nieskonsultowanym kopiowaniem informacji tu załączonych, ponieważ zastosowane zostały pułapki na plagiatorów (przekręcone daty, nazwy, ukryte podświetlenia).
|
|
Aguacate (wzgórza): ["wzgórza Awokado"]. Zlokalizowane są na zachód od San Jose i wchodzą w skład Kordyliery Tilaran. W latach dwudziestych XIX wieku panowała na ich terenie gorączka złota. Ich stromymi zboczami przebiega spektakularna, serpentynowa droga San Jose - Puntarenas. Za imitującymi barierki wątłymi drzewkami rozpościerają się kilkusetmetrowe przepaście. W ich obrębie położona jest między innymi miejscowość Orotina.
Atenas: Miasto na trasie San Jose - Puntarenas, położone wśród plantacji kawy na wysokości 698 m.n.p.m., nad głębokim wąwozem. Pod koniec XIX wieku było to miejsce postoju na drodze między San Jose, a Puntarenas. Wokół największe uprawy mango w kraju. Czasopismo National Geographic obwołało ją miejscem o najbardziej perfekcyjnym klimacie na świecie.
W ostatnich latach w obrębie miasta obserwuje się wzmożone wizyty węży fer-de-lance. Na wzgórzu, kilometr od miasta znajduje się statua Dziewicy Marii.
Coter (jezioro): Maleńkie jezioro na północ od jeziora Arenal (jednocześnie największe naturalne jezioro kraju). Kształtem przypomina serce. Przez Indian Malekus (Guatusos) uważane za święte. Otoczone jest pastwiskami, z którymi funkcjonuje jako prywatny rezerwat. Żyją w nim pielęgnice lagunowe [Cichlasoma dovii]. Międzynarodową sławę zyskało po tym jak w 1971 roku wykonano nad nim (do dzisiaj nie podważono jego autentyczności) zdjęcie niezidentyfikowanego obiektu latającego.
Grecia: Założona została w 1864 roku, a prawa miejskie otrzymała w 1903 roku. Głównym zabytkiem jest sprowadzony w częściach z Europy metalowy kościół las Mercedes z 1897 roku. Posiada dwie bliźniacze boczne wieże. Wewnątrz wyróżniają się białe rzeźby, szklane żyrandole, witrażowe okna, łukowe sklepienia sufitu oraz przypominający zamek marmurowy ołtarz. Według mieszkańców, jego metalowe elementy konstrukcji zapakowane w wielkich skrzyniach, przez pomyłkę wysłane zostały do kostarykańskiej Greci, bo ich pierwotnym miejscem docelowym miała być ponoć europejska Grecja.
Główny park z drzewami mango i palmami nosi imię Abrahama Rodriqueza. Pośrodku niego usytuowany jest dziwaczny kiosk, obelisk upamiętniający założenie miasta i fontanna. W Domu Kultury (północno-wschodni narożnik parku) zlokalizowane jest lokalne muzeum z wystawą ponad miliona sztuk insektów. W okolicach miasta dominują plantacje kawy, trzciny cukrowej i ananasów. (Dzięki tym ostatnim Grecia nazywana była swego czasu "ananasową stolicą Kostaryki"). Grecia uważana jest za jedno z najczystszych miast Ameryki Łacińskiej.
La Fortuna: Małe, malownicze miasteczko niedaleko wschodniego brzegu jeziora Arenal, u podnóża aktywnego wulkany Arenal. Położone jest na wysokości 253 m.n.p.m. W pobliżu znajduje się otoczony gęstą roślinnością - 70-metrowy wodospad La Fortuna, u którego podstawy wydrążone jest małe jeziorko. Życie w La Fortuna skupia się w wokół głównego, zakurzonego skweru z ławkami. Na obrzeżach miasta zlokalizowane są plantacje imbiru i pieprzu.
La Garita: Miasteczko na trasie Puntarenas - San Jose. Rozciąga się przy nim spektakularny wąwóz, nad którym przewieszony jest jeden z najstarszych w Kostaryce mostów. Dookoła rozciągają się szkółki paproci, palm, fikusów i kwitnących roślin. Od 1980 roku działa terminal dystrybucji ropy naftowej. Zlokalizowane jest tam także tzw. Zoo Ave - (Zoo Ptaków) z drugą największą kolekcją (około 60 gatunków) ptaków w Ameryce Środkowej oraz kilkoma gatunkami ssaków i gadów. Jest jednym z dwóch ogrodów zoologicznych na świecie, gdzie przetrzymywane są kwezale. Wiele z ptaków trafia tam po nieudanych próbach ich przemytu za granicę.
La Guacima: W miasteczku funkcjonuje sławny tor wyścigowy, na którym w weekendy często odbywają się zawody. W grudniu organizowany jest wyścig o Grand Prix formuły 3. Główną atrakcją jest założona w 1983 roku farma motyli (pierwsza komercyjna farma tego typu w Ameryce Łacińskiej). Zawiera tropikalne ogrody, w których hodowanych jest 500 rodzajów motyli z całego świata. Rocznie eksportuje 120.000 poczwarek. Miasteczko słynie ponadto z dwóch pól do gry w polo (gra przeniesiona została na grunt kostarykański w 1898 roku).
Los Chiles: Małe, graniczne miasteczko nad rzeką Frio. W czerwcu 1994 roku zostało oficjalnym przejściem granicznym. Dookoła rozciągają się plantacje cytrusów firmy Tico Fruit.
Naranjo: Założone zostało w 1835 roku przez Judasa Tadeo Corralesa, prawa miejskie otrzymało w 1918 roku. W północnej części Placu Centralnego ustawiony jest drewniany ratusz, na frontowej ścianie którego wbite są tablice poświęcone Alice Acuna Murillo (malarce) i Jose Louisowi Molinie (sprinterowi). Wyróżnia się dwuwieżowy neobarokowy kościółek z czerwonym dachem z 1924 roku. Wewnątrz wapniowe korynckie kolumny podtrzymują bogato zdobiony sufit. Na ścianach pozawieszane są dużej wartości religijne obrazy. Jest jednym z niewielu miejsc w Kostaryce, gdzie uprawia się baloniarstwo. Według legendy, jego nazwa ma związek z drzewkiem pomarańczowym, jakie w pierwszej połowie XIX wieku odkryła głęboko w lesie ekspedycja pod dowództwem Tadeo Corralesa.
Ojo de Agua: Kompleks wodno-wypoczynkowy, zaprojektowany na południe od Alajueli. W tłumaczeniu jego nazwa oznacza "oczko wodne". W skład jego infrastruktury wchodzą boiska do piłki nożnej, koszykówki, siatkówki, korty tenisowe i baseny.
Orotina: Miasto położone u stóp wzgórz Aguacate na wysokości 229 m.n.p.m. W 1524 roku założone zostało przez Fernandeza de Cordoba. Później w marcu 1561 roku Juan Vasquez de Coronado założył w tym miejscu nowe osiedle Villa los Reyes. Nazwane zostało na cześć indiańskiego kacyka Gurutina. Wyróżnia się obszernym przykościeklnym skwerem ze starym drzewostanem oraz stromymi, wąskimi uliczkami. Kilka kilometrów na wschód zlokalizowany jest 400-ha, prowadzony przez niemieckiego biologa Park Iguana (mający na celu ochronę zagrożonych wyginięciem Iguan). Orotina jest także miejscem projektowanego lotniska dla Puntarenas.
Palmares: Miasto na południu prowincji Alajuela. Jego nazwa wiąże się z obfitym występowaniem palm królewskich, które wykorzystywane były przez pierwszych osadników do budowy domostw. Jest miejscem urodzenia byłego prezydenta Luisa Alberto Monge Alvareza. Założone zostało pod koniec XIX wieku. W jego Parku Centralnym rosną mimozy. Wyróżnia się dwuwieżowa katedra, której budowę zainicjowano w 1904 roku. Zawiera mozaikową podłogę oraz dużą kolekcję sprowadzonych z Europy witraży. Jeden z najbardziej znanych przedstawia kobietę w renesansowej sukni, siedzącą przy organach wśród dzieci i aniołów. Dookoła miasta wyróżniają się plantacje tytoniu. Znane jest z odbywającego się w połowie stycznia przez tydzień festiwalu rolniczego połączonego z walkami byków, wyścigami koni, konkursem piosenki kowbojskiej, serwowaniem tradycyjnych potraw i puszczaniem sztucznych ogni. Kilometr na południe założony jest Ogród Orchidei.
Quesada: [San Carlos]. Położone na wysokości 650 m.n.p.m. centrum rolnicze uprawy trzciny cukrowej i cytrusów. Jego nazwa pochodzi od nazwiska pierwszej rodziny, która tam się osiedliła. Założone w 1884 roku. W 1893 roku rząd zachęca do osiedlania się. Prawa miejskie otrzymało w 1953 roku. Od 1995 roku miasto jest siedzibą diecezji. Znajduje się w nim pomnik Mario Quiros Sasso. Kościół wyróżnia się nowoczesną, betonową architekturą. W kwietniu odbywa się w nim największy w kraju targ bydła. Jest typowo kowbojskim miastem z licznymi sklepami oferującymi siodła. W północno-zachodniej części znajduje się targ, w którym stoły uginają się od owoców i warzyw.
San Antonio de Belen: Wyróżnia się zainaugurowaną w 1999 roku masywną i rozległą kościelną budowlą La Asuncion. Wzniesiona jest w stylu neoklasycznym i zaakcentowana przede wszystkim pojedynczą, strzelistą wieżą. Jako budulec posłużył biały marmur. W miasteczku ma siedzibę Centrum Lingwistyczne Ameryki Łacińskiej. Architektonicznie wyróżnia się budynek Czerwonego Krzyża.
San Luis (wodospad): Trzeci najwyższy wodospad kraju. Zasila rzekę o tej samej nazwie. Znajduje się w Rezerwacie Lasu Chmurowego Monteverde, w dolinie San Luis. Ma 100 metrów wysokości i składa się z dwóch części (2 poziomy). Na jego szczyt z którego roztaczają się panoramiczne widoki na zatokę Nicoya wiedzie ścieżka wspinaczkowa.
San Rafael de Alajuela: Znajduje się tam największe więzienie w kraju oraz zabytkowy, otoczony palmami szpital z 1883 roku. Na przedmieściach planowane jest wybudowanie sportowego miasteczka Ricardo Saprissa.
San Ramon: Prawa miejskie otrzymało w 1902 roku. Na głównym skwerze ustawiony jest kościół za stali wykonanej w zakładach zbrojnych Krupsa w Niemczech. Wyróżnia się kolonialną posadzką oraz witrażowymi oknami. W przykościelnym ogrodzie pochowane jest serce Francisco Jose Orlicha B.(byłego prezydenta kraju) W starym pałacu przy północnej stronie skweru funkcjonuje muzeum miejskie prezentujące historię i tradycję kantonu. Na Placu Głównym znajduje się futurystyczny kiosk na czterech palach z falistym dachem, stylizowana na rzymską brama (naprzeciw kościoła) oraz popiersie Alberto Brenesa (urodzonego tam sławnego adwokata). W sobotni ranek odbywa się tradycyjny targ rolniczy.
30 sierpnia odbywa się w nim tzw. Fiesta San Ramon. W ulicznych tańcach i paradach uczestniczą przedstawiciele 30 sąsiednich miejscowości. Jest centrum produkcji cygar (fabryki: Tabaleria de Occidente, Fabrica Don Pedro i Fabrica San Lazaro). Nazywany jest miastem prezydentów i poetów, ponieważ wielu z nich tam się urodziło, mieszkało lub mieszka (np. Jose Figuerres Ferrer, Rodrigo Carazo).
Sarchi: Miasteczko położone na północny zachód od Alajueli. Sławne jest z wyrobu dwukołowych, drewnianych wozów lokalnie zwanych carretami. Mieszkańcy prowadzą kilka prywatnych fabryk, w których wykonywane są i malowane poszczególne ich elementy (przy wykorzystaniu tradycyjnych kwiatowych i geometrycznych wzorów). Popularnym produktami miasteczka są także miniatury carret - zabawek, meble oraz puzzle. W Plaza de Artesania na południu oraz Mercado de Artesania na północy miasta znajduje się skupisko sklepów z pamiątkami oraz restauracje. Oferowane są skóry, biżuteria, ceramika, sandały, szachownice i rzeźby. Na pobliskim wzgórzu wzniesiony jest mały dwuwieżowy kościół. Wybudowany w 1949 roku delikatnymi ozdobami fasady przypomina urodzinowe ciasto. Na jednej z jego bocznych wież namalowane jest koło od carrety. Druga znana jest z drewnianych, przedstawiających sceny biblijne frezów. Na skwerze głównym stoi kiosk w którym znajduje się carreta. Obok ustawiona jest tablica poświęcona Juanowi Carlosowi oraz księżnej Zofii (pary królewskiej Hiszpanii).
Upala: Miasto przy granicy z Nikaraguą. W 1977 roku skonstruowano w nim most na rzece Zapote. W jego obrębie rozciągają się plantacje kakao. Rokrocznie, 12 października odbywa się w nim fiesta kukurydzy, podczas której w paradzie obowiązują stroje ze strąków kukurydzy. W przeszłości były prezydent Braulio Carillo miał w obrębie pola fasoli. Z okolic Upala grupa kobiet zajmuje się eksportem poczwarek motyli do USA i Europy.
Venado (jaskinie): Na północ od jeziora Arenal. Uformowane zostały 17 milionów lat temu. Mają łącznie 2,5 km długości. Wejście główne stanowi skalista dziura prowadząca do komnaty z której bierze początek źródełko Venado. Przez wyżłobione przez wodę korytarze dochodzi się do dalszych naszpikowanych stalaktytami i stalagmitami 8 noclegownią dla nietoperzy.
Jaskinie posiadają niekończące się galerie o śliskim podłożu na którym często natknąć się można na mające miliony lat morskie skamieniałości. Odkryte zostały w 1942 roku, kiedy wpadł do nich przez przypadek właściciel pola na którym się znajdowały. W 1962 roku badane były przez pewnego Francuza, a w 1969 amerykańską komisję Energii Atomowej.. W 1990 roku odkryto w nim dodatkową komorę. W 1999 roku na kilka miesięcy zamknięte zostały dla zwiedzających po zanotowaniu kilku przypadków zachorowań przez turystów na chorobę zwaną histoplasmosis.
Zarcero: Centrum rolnicze w którym odbywają się targi bydła. Miasteczko znane jest z wyrobu sera Palmito i brzoskwiniowych konfitur. Prawa miejskie otrzymało w 1918 roku. W centrum zbudowany jest biały kościół z czerwonym dachem. Posiada dwie boczne wieże i ozdobne, zakręcone w formie podkowy wejściowe schody. Na placu przed kościołem rozpościera się skwer z tzw. żywymi rzeźbami. Są to artystycznie poprzecinane przez Evangelisto Blanco cyprysowe krzewy. Przedstawiają one między innymi parę tancerzy, torreadora trzymającego za rogi byka, kota na rowerze, słonia, królika oraz samolot, helikopter i carrety.
KONTAKT
| 
