|
|
OSOBISTOŚCI: Aktorzy i piosenkarze  |
|
Melico Salazar
|
| [1887-1950]. Urodził się 3 stycznia. Manuel Maria Daniel Francisco de Paula Salazar Zuniga, czyli po prostu Melico Salazar to najsławniejszy kostarykański tenor. Syn Nazorio Salazara i Rafaeli Zunigi. W dzieciństwie zamieszkiwał budynek oddalony jedynie parcelę od Teatru Narodowego. W 1896 roku jego rodzina przeniosła się do Cartago, skąd co tydzień dojeżdżał pociągiem do stolicy by uczestniczyć w próbach chóru w Colegio Seminario. Później
zaangażowano go do szkoły Santa Cecilia de Musica, w której w wieku 17 lat uznany został przez prasę za cudowne muzyczne dziecko. Początkowo śpiewał w kościołach i szkołach. Jego marzeniem było studiować we Włoszech, dlatego wziął między innymi udział w Festwalu Religijnym organizowanym w Paraiso (prowincja Cartago). Po jego wygraniu, 6 lutego 1907 roku, zakupił bilet trzeciej klasy na statek do Włoch. Przebywał tam w Mediolanie, gdzie studiował u takich sław jak Castegnaro i Conrado. Wkrótce stał się znany na całym świecie, śpiewając w operetkach we Włoszech i USA.
W 1914 roku poślubił Angiolinę Viassone Cantero z Turynu. W latach 1915-1930 koncertował na Kubie, w Wenezueli, Brazylii, Meksyku, Peru, Ameryce Środkowej, dzisiejszym Surinamie, Hiszpanii, Rosji, Łotwie i Niemczech. W 1924
roku po raz pierwszy występował w operze miejskiej w Nowym Yorku. W 1937 roku powrócił do Kostaryki. Od tego czasu występował tylko przy nielicznych okazjach, na specjalne zamówienia.
W latach czterdziestych Salazar otwarcie udzielał poparcia Rafaelowi Calderonowi, za co później prezydent Figueres zawiesił na wiele lat jego emeryturę. Odszedł w biedzie. W 1972 roku w Cartago odsłonięto jego pomnik. W 1980 roku, jego imieniem nazwano teatr w San Jose.
|
| |
|
