[1.200 km]. Jego początki sięgają 1976 roku, kiedy 3.VI założony został rezerwat leśny. Na park narodowy przemianowany został w 1996. Problemem są mało ściśle określone granice parku. Zlokalizowany jest przy północno-wschodnim wybrzeżu kraju, częściowo na półwyspie Samana. Jego nazwa w języku Indian Taines oznacza wzgórze lub górę, (mimo że wzgórza w parku mają wysokość 30-40 m. n.p.m). Wyróżnia się wapiennymi jaskiniami (Ferrocarril i Arena) oraz namorzynową roślinnością (czerwone i białe). W jaskiniach krasowych, na skałach znajdują się stare indiańskie malunki zwierząt (piktogramy, petroglify). Jest też zamieszkiwana przez ptaki jaskinia anielska (Angel). W krajobrazie parku wyróżniają się formacje geologiczne – tzw. mogoty. Teren porośnięty jest wilgotnymi lasami tropikalnymi. W styczniu, do wybrzeży parku przypływa 80% światowej populacji wielorybów humbaków, które na tym akwenie wydają na świat młode. Park porastany jest przez 700 różnych gatunków roślin (w drzewostanie prym wiodą cedry, mahoniowce, puchowce, tropikalne migdałowce). Zamieszkuje go także 110 gatunków ptaków. Jest miejscem z bardzo dużą ilością opadów (1.000-2.000 mm), a jednocześnie terenem z największą liczbą deszczowych dni w kraju. W skład parku wchodzi zatoka San Lorenzo z wysepkami (m.in wyspą Pajaros z fregatami i pelikanami).
KONTAKT
|
