KONTAKT
follow me on facebook


Legendy
Naj naj naj
Symbole narodowe
Sport
Kuchnia


















Spotkania i prezentacje

Prezentacje multimedialne o Kostaryce dla szkół, firm oraz grup indywidualnych. Ogólne oraz tematyczne na zamówienie. Zapytania lub rezerwacje prosimy kierować na adres
kostaryka1988@poczta.onet.pl


http://rafalcezarypiechocinski.vg1.pl


 

LEGENDY

DO DZIENNIKARZY, BLOGERÓW I WŁAŚCICIELI STRON INTERNETOWYCH

Dziennikarzom (również radiowych) przypomina się o podawanie linku do strony. Tyczy się to także w dużej mierze wikipendystów, którzy potworzyli wiele haseł o Kostaryce na bazie tej strony bez podawania źródła. Z powodu rozszabrowywania danych przez inne portale internetowe podstrona ta nie jest publiczna. Jednocześnie przestrzega się przed nieskonsultowanym kopiowaniem informacji tu załączonych, ponieważ zastosowane zostały pułapki na plagiatorów (przekręcone daty, nazwy, ukryte podświetlenia).


Świetliki Nimitas

Często spotykane na otwartych przestrzeniach. Według przekonań są to dusze zmarłych, którzy poszukują swoich wciąż żyjących kochanków.

Chupacabra

Legendarne stwory, które według opisów przybierać mogą różne formy. Według niektórych są to przybysze z kosmosu z szeregiem sterczyn z kręgosłupa. Mają szarą, częściowo upierzoną skórę, krótkie zakończone potężnymi pazurami kończyny i tylne podobne do odnóży kangura. Charakteryzują je podłużne, błyszczące oczy. Niektórzy widzieli jak wspomniane stwory latały. Pierwsze przypadki ukazywania się chupacabry pochodzą z Portoryko. Później notowano ich objawienia w Meksyku, Ameryce Środkowej, Kolumbii, Wenezueli i na Dominikanie. Mało osób je widziało osobiście, bardziej zauważalne były ich dzieła w postaci zwierząt z których wyssana była krew. Według przesłanek chypacabry polują na uśpionych ludzi.

Biembiens

Stwory, o których informacje zaczęły napływać w XVIII wieku. Podobno zamieszkują pasmo górskie Bahoruco. Według jednej z wersji, to zbiegli niewolnicy i Indianie, którzy zdziczeli na pustkowiach. Nie są zbyt przyjacielscy, mają krótkie zdeformowane ciała i porozumiewają się bełkotem. Z nastaniem nocy wychodzą szukać pożywienia i mogę atakować w grupach pojedyncze osobniki. Jedzą ludzkie flaki i używają ich do ceremonii poświęceń.

El Galipoles

Ludzie, którzy mogą stać się zwierzętami. Mogą też zamieniać się w pniaki drzew lub głazy. Posiadają zdolność telepatii oraz siłę sugestii, dzięki której mogą sterować emocjami zwierząt. Stwory są bardzo silne i nie imają się ich nawet kule. Szczególnie lubią straszyć nocnych podróżnych. Ich ofiarami padają też Ci, którzy się zagubili. Dlatego przyjezdnym sprzedawane są specjalne amulety. Galipote, którzy zamieniają się w psa nazywani są „lugaru”. Natomiast jako ptaki określane są jako „zangano”. Oskarża się ich o wypijanie krwi z dzieci oraz seksualne stosunki z nimi we śnie. Unicestwić je mogą jedynie wykonane z ociosanego drewna krzyże, poświęconego wodą i solą (tylko w Wielki Piątek). Bardzo częste historie o galipoles pochodzą z San Juan de la Maguana. Wielu tamtejszych mieszkańców miało zaprzedać duszę diabłu i dzięki temu osiągnąć nadprzyrodzone umiejętności. Mówi się, że wielu którzy przeżyli masakrę Palma Sola w 1962 roku byli zamieniającymi się w skały i drzewa galipoles.

Ciguapa

Piękne stworzenia, które niektórzy przyrównują do syren. Piękne i okrutne. Mają brązową skórę, czarne oczy i długie włosy, którymi mogą się okrywać jak paltem. Ich stopy uformowane są tyłem do przodu. Czatują na podróżnych, których uwodzą. Mężczyzn zwabiani są przez nie do lasu. Mogą zabierać z falami ludzi patrzących na morze z brzegu lądu. Kiedy się je spotka nie wolno patrzeć im w oczy.

Czarownice

Dominikańskie czarownice mają w zwyczaju latać na miotłach ale częściej zamieniają się w duże ptaki, dzięki czemu mogą niepostrzeżenie zbliżać się do domostw. Mówi się że przed lotem zdejmują skórę i moczą ją w terpentynie. Często odpoczywają pod pniami plantanowców. Lubują się w wysysaniu krwi z kciuków niemowlaków. Nigdy nie atakują jednak dzieci swoich znajomych ani bliźniaków. W czasie deszczu i w pochmurne dni chowają się w ciemnych zakamarkach.

Wodni Indianie

Indianie zamieszkujący jaskinie, często podwodne. Panuje przekonanie że są to potomkowie Indian Tainos, którzy zbiegli przed kolonizacją i zachowali swoje tradycje. Są piękni, a ich kobiety przy pełni księżyca wynurzają się z wody by rozczesywać swoje długie włosy. Różne są o nich opinie, jedni twierdzą, że są niegroźni, inni, że porywają ludzi, którzy zbliżą się do zbiorników wodnych, jeszcze inni, że dzielą się z ludźmi wiedzą medyczną.

El Comegente (ludojady)

Mówi się, że pod koniec XVIII wieku żył zabójca, który mordował w sposób okrutny i krwawy. Miał wygląd Indianina z długimi włosami, proporcjonalną sylwetką i jedynie małe stopy mogły przynosić mu ujmę. Podobno wyjechał do Haiti i tam uprawiał czary. Mówi się, że może się przemieszczać w jedną noc po całym kraju. Nie można go złapać, bo gdy dotyka stopami wody natychmiast znika. Podobno pewnego dnia złapany został przez jednego z farmerów do wiklinowego kosza, przetransportowany do stolicy i poddany egzekucji. Część ludzi nadal twierdzi, że on wciąż żyje i wciąż porusza się po kraju mordując.

La Jupia

Duchy zmarłych, które pojawiają się w nocy pod postacią człowieka. Zjawy charakteryzują się tym, że nie mają pępka (ponieważ nie rodziły się z człowieka). Do dzisiaj poruszać mają się po pustkowiach na czarnym koniu.

El Cuco

Postać która nie ma ciała, ale wykorzystywana jest do straszenia dzieci, które nie chcą spać. Mówi się, że jeśli nie zasną to przyjdzie El Cuco i ich zabierze.

Duendes

Coś w rodzaju elfów, które lubą psoty i żarty. Są małe, hałaśliwe i mogą w zależności od nastroju być przyjacielskie lub złośliwe. Oskarżane są o dziwne odgłosy w domu. Mogą też z nudów rzucać kamienie na werandę. Są odpowiedzialne za znikanie rzeczy lub gdy wybuchnie pożar i płomienie są dziwnie wysokie. Lubią bardziej być na zewnątrz niż w domach. Preferują kamienie, skały, konary drzew, ale czasami osiedlają się na strychach i w komórkach. Satysfakcje przynosi im płoszenie zwierząt np. motyli. Zazwyczaj widziane są w grupach nie mniejszych niż po 5 osobników. Są wysokości dziecka ale mają pomarszczone twarze. Zazwyczaj ubierają się na czerwono. Mówi się, że mogą je widzieć tylko dzieci lub prości ludzie. Specjalizują się w porywaniu w niedostępne góry nieochrzczonych dzieci (zazwyczaj chłopców) i zamienianiu ich w jednych z nich. Jeśli się pomylą i porwą nie to dziecko co chciały, porzucają je na pustkowiu.

Pole magnetyczne

Na drodze Cabral-Polo (prowincja Barahona) znajduje się zakłócenie magnetyczne, które powoduje że pozostawione samochody jadę w górę drogi, a butelki toczą się w górę po asfalcie. Zjawisko to tłumaczone jest tym że pod ziemią jest kopalnia siarki która powoduje zakłócenia. Zjawiska te wyszły na jaw w 2003 roku. Według naukowców jest to jednak optyczne złudzenie.

Joaquin Amparo Balaguer Ricardo

Urodzony 1.IX.1906 roku trzykrotny prezydent kraju (1960-1962, 1966-1978, 1986-1996). Mówiło się o nim, że tak długo jak będzie miał na głowie kapelusz, tak w kraju nie będzie huraganu. Mówiło się, że zawarł pakt z dziewicą Altagracia. Za jego prezydentury nigdy nie wydarzył się żaden naturalny kataklizm. Kiedy odszedł w 2002 roku ludzie bali się, że wkrótce dojdzie do olbrzymiej katastrofy. Dlatego pochowany został w kapeluszu. Ponadto Balaguer wiedział kto zabił rewolucyjnego żurnalistę Orlando Martineza. W książce jego autorstwa była biała kartka, która według ludzi miała się zapisać po jego odejściu.

Zębowa myszka

W XIX wieku by plony były dorodne, a dzieci dobrze się chowały matki wynosiły w pole mleczne zęby swych pociech. W ten sposób powstała legenda o myszy. Dodatkowo udokumentowało ją kiedy w 1894 roku królowa hiszpańska Maria Cristina Coloma poprosiła jezuickiego księdza ojca Luisa Colomę o pomoc w napisaniu bajki dla jej dziecka, które gubiło ząbki. Ten stworzył postać myszki która nosiła ubranie i kolekcjonowała zęby.

KONTAKT

ENCYKLOPEDIA DOMINIKANY
OD A PRZEZ Ł DO Ż

Geografia
Parki narodowe
Historia
Kalendarium
Ciekawostki
Fauna i flora
Miasta
Prowincje
Osobistości
Wydarzenia


WYDARZENIA W POSZCZEGÓLNYCH KRAJACH

Kostaryka
Belize
Salwador
Honduras
Gwatemala
Panama
Nikaragua

Saint Lucia
Dominika

Gwinea Równikowa
Wyspy Świętego Tomasza i Książęca
Gabon
Gwinea-Bissau
Bhutan


San Jose - stolica Kostaryki

Wulkany Republiki Kostaryki

Biografie prezydentów Kostaryki

Encyklopedia Republiki Kostaryki

Rezerwat Biologiczny Hitoy-Cerere

Wulkan Tenorio - najmniej znany stożek Kostaryki.

Galeria kostarykańskich widoków

Prawie wszystko o bananach Kostaryki.

Polska - Kostaryka, wzajemne powiązania.


„Polak zakochany w Kostaryce” - Artykuł z kostarykańskiego portalu pocketcultures.com

„Ticos don`t be sad” – Artykuł z kostarykańskiego głównego dziennika La Nacion

„Necesitamos mas ticos asi!!!” – Artykuł z kostarykańskiego głównego dziennika La Nacion

„Pasión a primera vista” – Artykuł z kostarykańskiego głównego dziennika La Nacion. Kolorowy dodatek specjalny na Święto Niepodległości. Okładka i kilkustronicowy wywiad.

„Wyspa piratów” - Artykuł z Geozety "

„Kostaryka - klejnot Ameryki” - Artykuł z Geozety

„Świat środkowoamerykańskich orchidei” - Artykuł z Geozety

„Don Pepe” - Artykuł na portalu lewica.pl

„Kostaryka” - Artykuł w Gazecie Wyborczej

Wywiad na blogu „Turkusowy tropik”

Wywiad na blogu „Opis rzeczywistości” - „Historia, nauka, lokalny patriotyzm i… koktajl z tęsknoty dla szczęśliwców”







Janusz Piechociński o książce „Pasażerskie krążowniki (i ich historia) na ulicach Słupska – 100-tysięcznej stolicy Pomorza Środkowego”

Artykuł o słupskich nowościach wydawniczych „Pasażerskie krążowniki (i ich historia) na ulicach Słupska – 100-tysięcznej stolicy Pomorza Środkowego”

Książka o autobusach w Stołecznym Magazynie Policyjnym


„Na pierwszy autobus zbierałem 10 lat” - Artykuł z gazety wyborczej

„W Słupsku może powstać muzeum autobusów” - Artykuł dla Strefy biznesu

Przytulisko Pasażerskich Krążowników „Autobusy na emeryturze”

Galeria wszystkich autobusów projektu „Autobusy na emeryturze”


Artykuł o stanie technicznym autobusów oraz historie ich zakupów


Regiopedia

Grudziądz okiem słupszczanina

Galeria Grudziądza, Tarnobrzega, Sieradza, Piły, Rybnika itd...

 
 
© 1998-2016; SŁUPSK; Rafał Cezary Piechociński