(Ciudad Trujillo – 1936 – 1961, Ateny Nowego Świata, Wrota Karaibów). Położona jest u ujścia rzeki Ozamy do Morza Karaibskiego, na nadbrzeżnej dolinie, na południowo-wschodnim wybrzeżu wyspy Haiti. Pod względem liczby mieszkańców jest największym miastem Karaibów. Podzielone jest na 10 dzielnic (delegaciones). Jest największym portem morskim kraju, którego rozbudowę zakończono w 1937 roku. Znajduje się tam także nowoczesne lotnisko Punta Caucedo oraz najstarszy w kraju uniwersytet (1538). Najstarszą ulicą jest calle Las Damas.
Jest najstarszym miastem Nowego Świata. Założone zostało w 1496 roku przez Bartłomieja Kolumba, dokładnie w miejscu gdzie 6.XII.1492 Krzysztof Kolumb po raz pierwszy stanął na wyspie. Przenieśli się do niego mieszkańcy założonej w 1493 roku na północnym wybrzeżu La Isabelli. Nazwa stolicy pochodzi od imienia ojca założyciela.
Wzniesione zostało jako cytadela broniąca hiszpańskich kolonialnych posiadłości w Ameryce Łacińskiej. Historycy uważają Santo Domingo jako wzorowy przykład szesnastowiecznego, hiszpańskiego grodu kolonialnego. Utworzono tam pierwsze wicekrólestwo kolonii hiszpańskich. Stało się główną bazą skąd wyruszały wyprawy awanturników, misjonarzy i żołnierzy w celu opanowania sąsiednich krajów. Miasto zapisało się w historii pierwszym starciem Indian z najeźdźcami w 1493 roku, a także powstaniem miejscowej ludności po wodzą Enriquillo, z którym król hiszpański – Karol V zmuszony był zawrzeć ugodę w 1533 roku. W 1586 roku zostało złupione przez Francisa Drake`a, a w 1821 roku stało się po raz pierwszy stolicą niezależnego państwa. Niepodległość tę ostatecznie utrwalono w 1844 roku po długotrwałej walce narodu Dominikany przeciwko kolonizatorom francuskim i hiszpańskim.
W 1930 roku huragan zniszczył znaczną część starego miasta. Po kilku latach Santo Domingo zostało całkowicie odbudowane. W 1936 roku stolicę przemianowano na Ciudad Trujillo, jednak w 1962 roku przywrócono jej pierwotną nazwę. W 1965 roku w stolicy toczone były boje między zwolennikami rządu konstytucyjnego, a siłami reakcyjnej junty korzystającej z poparcia amerykańskich sił zbrojnych.
W 1502 roku Santo Domingo zostało zniszczone przez huragan. Ówczesny gubernator Nicolás de Ovando odbudował je na nowo w niedalekiej odległości. Duża część pierwotnego miasta oraz mury obronne wciąż są zabytkami w strefie kolonialnej. Strefa ta została uznana przez UNESCO w 1990 roku miejscem narodowego dziedzictwa.
Avenida del Puerto
Główna promenada miasta. 31.XII odbywają się na niej największe uliczne zabawy noworoczne.
Casa de Bastidas
Kamienica zbudowana w XVI wieku dla poborcy podatkowego Rodrigo de Bastidasa. Bardziej przypomina magazyn niż dom. Posiada neoklasyczny portal. Wewnątrz ogrody z kauczukowcami. Bastidas przetrzymywał w niej wszelkie kolonialne kosztowności zanim wysyłane były do Hiszpanii. Potem został merem Santo Domingo i komandorem jednej z prowincji w Kolumbii.
Casa del Cordon
Najstarszy budynek w mieście. Wzniesiony został w 1503 roku. Wyróżnia się płaskorzeźbą liny nad głównym portalem. Jest dwukondygnacyjny i początkowo należał do Francisco de Garaya, który przybył z Kolumbem i potem został gubernatorem Jamajki. Przez krótki czas w budynku żył Diego Colon, a w 1510 i 1511 urodziły się tam jego dwie córki Felipa i Maria. W 1586 roku najbogatsze mieszkanki miasta przyniosły do tego budynku swoje kosztowności by wykupić je z rąk Francisa Drake`s. Dziś znajduje się w nim Banco Popular.
Fortaleza Ozama
(Fortaleza Santo Domingo). Najstarsza forteca (militarna konstrukcja) w Ameryce, zamek z XVI wieku. Wybudowali ją w 1502 roku Hiszpanie u wjazdu do Santo Domingo nad rzeką Ozama. Wyróżnia się wysoką Wieżą Hołdu w której znajduje się obecnie małe muzeum wojskowe oraz pomnik Gonzaleza Fernando de Oviedo (komandora fortu). Miała chronić miasto przed najeźdźcami. Do 1960`s służyła jako więzienie. Potem odnowiona i otworzona dla wglądu publicznego. To z niej wyruszali konkwistadorzy do podboju Jamajki, Peru, Meksyku i Kolumbii.
Mury miejskie
Niewiele odcinków murów obronnych zachowało się do dzisiejszych czasów. Ostały się zazwyczaj odcinki przy bramach (Conde, Misericordia) i furtach (Santa Barbara, San Jose, San Gil). Najbardziej znaną bramą jest Conde, której budowa rozpoczęła się w 1543 roku jako część składowa fortu Gerardo. W 1655 roku po próbie inwazji na miasto Anglików Hiszpanie rozbudowali fortyfikacje obronne. Brama El Conde wsławiła się tym, że Francisco de Rosario Sanchez obwieścił (27.II.1844 roku) przy niej niepodległość Dominikany. Na bramie widnieje napis w tłumaczeniu oznaczający „to szlachetnie ginąć za ojczyznę”.
Muzeum Sztuki Współczesnej
Zlokalizowane jest na Placu Kultury. Jest czterokondygnacyjnym budynkiem. Pierwsza i czwarta kondygnacja zawierają wystawy czasowe, podczas gdy kondygnacje środkowe przedstawiają ekspozycje stałe. Prezentowane są tam malunki i obrazy współczesnych artystów dominikańskich, m.in. Candido Bido, który specjalizuje się w wiejskich pejzażach. Jego postacie na malunkach charakteryzują się przysadzistymi ustami oraz wydrążonymi oczodołami.
Kościół Carmen
Wzniesiony w 1615 roku, posiada drewnianą rzeźbę Chrystusa, która jest obiektem kultu szczególnie w Wielką Środę (procesja). Spalony został przez Francisco Drake`a w 1586 roku. Odbudowany w XVIII wieku. Wcześniej niedaleko znajdował się szpital świętego Andrzeja, z którego kaplica jest obecnie częścią składową kościoła. Odbywały się w nim sekretne spotkania Trynitarian.
Kościół Ojców Dominikanów
Wybudowany na planie krzyża. Zawiera imponujące ołtarze, z których największy podparty jest 4 jońskimi kolumnami. Kościół wyróżnia się islamską posadzką oraz kołem zodiakalnym w jednej z kaplic. Pierwotnie mieścił się na tym miejscu pierwszy uniwersytet kraju Santo Tomas de Aquino. Na północ od kościoła park z pomnikiem dominikańskiego księdza Bartolome de las Casas (księdza, który sprzeciwiał się złemu traktowaniu Indian i piszącemu donosy za te czyny do królowej Izabeli).
Kościół Santa Barbara
Kamienny, wzniesiony w 1574 roku. Znajduje się w miejscu dawnego kamieniołomu z którego indiańscy niewolnicy pozyskiwali elementy budowy wielu znanych budowli miasta. Ochrzczony w nim był Juan Pablo Duarte o czym informuje odpowiednia tablica na murze. Kościół zniszczony został przez Francisa Drake`a a zrekonstruowany w XVII wieku. Za kościołem znajdują się ruiny fortu Santa Barbara.
Latarnia Kolumba
Jej budowę chciano zapoczątkować już w 1852 roku. W 1914 roku do idei powracał Amerykanin Pulliam William Ellis, a w 1923 pomysł zaakceptowany został na konferencji w Chile. Jej projekt sporządzono w 1929 roku. Wykonał go student architektury Joseph Lea Gleave (wygrał z 455 innymi uczestnikami konkursu z 48 krajów). W 1930 pomysł został podchwycony przez gen. Trujillo ale przez wiele lat budowa nie postępowała. Ponownie projekt popierał w 1987 roku ówczesny prezydent Balaguer. Wówczas zatrudniony został architekt Teofilo Carbonell. Zbudowana została na podstawie krzyża. Ma 30 metrów wysokości. Chodzą żarty, że gdy latarnia działa pobiera prąd z połowy wyspy. W 1992 roku przeniesione do niej zostały szczątki Kolumba. Podczas oddawania do użytku zamieszki podczas których padli zabici. Papież nie przybył na uroczystości (podobnie jak para królewska). Wewnątrz mieści się Muzeum Kolumba oraz prezentowane są malowidła matki boskiej z całego świata. Budowla widoczna jest nawet z wybrzeża Portoryko.
Klasztor San Francisco
Pierwszy klasztor w Ameryce. Należał do franciszkańskich mnichów którzy przybyli ewangelizować wyspę. Wybudowany w latach 1508 - 1512 zawierał trzy połączone ze sobą kaplice. Wcześniej na jego miejscu drewniany kościół wybudowany około 1502 roku. Do dzisiaj zachowały się jedynie szczątki trzeciej. Obecna budowla pochodzi z 1556 roku a jej konstrukcja ukończona została wiek później. W 1586 roku został zniszczony przez pirata Francisa Drake`a, w 1673 i 1751 przez trzęsienie ziemi. W latach 1881 – 1930 służył jako szpital dla psychicznie chorych. W 1930 zniszczony przez huragan. Nigdy nie został odbudowany i do dzisiaj pozostaje w ruinie. Zachowały się ściany adobe. Jest miejscem pochówku ministra Francisco Garaya, który wybudował w mieście pierwszy dom z cegieł.
Malecon
(Avenida George Washingtona). Nadoceaniczny bulwar. Zakończony jest pomnikiem Montesino (orędownika praw tubylców). Znajduje się na nim największa na Karaibach dyskoteka. Rokrocznie w lutym przechodzi przez niego barwny karnawał.
Muzeum Casas Reales
18.X.1973 roku dekretem prezydenta Joaquína Balaguera w budynku zorganizowano muzeum, jednak jego otwarcie nastąpiło dopiero 31.V.1976. Na ceremonii był Król Hiszpanii Juan Carlos I. Składa się z 9 sal wystawowych. Zachowane są w nim tradycyjne ubiory, broń, stare monety, lalki, skarby wyciągnięte z wraków, pozłacane krzesła oraz naścienne mapy (m.in. obrazujące trasę wypraw Kolumba).
Budynek znajduje się w strefie kolonialnej. Pochodzi z XVI wieku (1511) i wzniesiony został na polecenie króla hiszpańskiego Fernando de Aragona. Wybudowany został z kamienia w stylu elżbietańskim, jako urząd administracyjny dla wszystkich kolonii hiszpańskich w tamtym okresie. Na parterze mieścił się Sąd Królewski (pierwszy sąd w Nowym Świecie), a na pierwszym piętrze biura kapitanii Generalnej, gdzie rezydował gubernator. Odbywały się w nim spotkania ważnych osobistości ze świata polityki. Odbywały się również bale. Sąd swą największą świetność miał w latach 1526-1540. Rozwiązywano w nim wiele kluczowych spraw politycznych kraju oraz zatargi pomiędzy krajami Ameryki Środkowej oraz Wenezueli, a nawet Florydy i Luizjany. Budynek przechodził wiele modernizacji. W 1807 roku francuski generał Louis Ferdynand nadał mu bardziej francuski styl.
Muzeum Dominikańczyków
Znajduje się w budynku Casa de Tostado. Zbudowany został w 1520 roku przez pisarza Francisco Tostado. Wyróżnia się podwójnymi gotyckimi oknami. Znajdują się w nim ekspozycje przedstawiające historię karaibskich Indian oraz wpływ kultury murzyńskiej na Dominikanę. Prezentowane są okresy przedkolumbijskie, niewolnictwo, życie na wsi, podboje. Wyróżnione są artefakty dotyczące Tainos (kamienne siekiery, urny, rzeźby), maski i kostiumy karnawałowe.
Muzeum Historii i Geografii
W dwóch salach historycznych prezentowane są dwa okresy: XIX-wiecznej okupacji kraju przez Haiti oraz okupację amerykańską podczas interwencji w latach 1916-1924. Prezentowane jest tam krzesło elektryczne oraz mundury, medale i inne rzeczy związane z dyktatorem Trujillo. Na wystawie jest nawet jego make-up pod którym próbował ukryć swoje haitańskie pochodzenie. Prezentowane są też jego portrety, które niegdyś musiały być w każdym dominikańskim domu.
Ogród Botaniczny Dr. Rafaela Ma Moscoso
[180 ha]. Podobno pod względem powierzchni jest to największy ogród botaniczny tego typu na świecie. Zlokalizowany jest na północno-zachodnich przedmieściach. Znajdują się nim kolekcje 300 gatunków storczyków oraz budynek w którym prezentowane są lilie wodne. W skład ogrodu wchodzi herbarium, kamienny ogród japoński oraz sektory z roślinami tropikalnymi (bromeliami, paprociami, palmami). Zlokalizowany jest tam także największy zegar kwiatowy oraz labirynt z krzaków.
Park Kolumba
Znajduje się obok bazyliki Santa Maria de Menor. Ustawiony jest w nim pomnik Krzysztofa Kolumba (Kolumb wskazuje ręką w kierunku Hiszpanii, a u stóp leży mu indiańska kobieta). Wykonano go w brązie w 1897 roku. Autorem jest francuski rzeźbiarz Gilbert.
Park Independencia
Prowadzi do niego kamienna brama Puerta del Conde. Jest to symboliczne centrum miasta. Wytyczony jest kilometr 0 z którego wylicza się wszystkie odległości w kraju. Z tyłu znajduje się wzniesione w 1976 roku z białego marmuru mauzoleum (zwane ołtarzem narodu), w którym pochowani są Trynitarianie (Juan Pablo Duarte, Francisco del Rosario Sanchez, Ramon Matias Mella). Ich podobizny wykonane są przez włoskiego rzeźbiarza Nicholasa Arrighiniego. 27.II.1844 roku w tym miejscu po raz pierwszy zawieszono dominikańską flagę. Codziennie o 17.50 pojawia się przy niej dwóch dominikańskich żołnierzy. Jest też płonący znicz. W 1912 roku park został przemodelowany przez architekta Antonina Nechodoma.
Park Mirador del Este
Na jego zachodnim krańcu latarnia morska. Duży park publiczny na wschodnim brzegu rzeki Ozama. Znajduje się w nim jaskinia trzech oczek. Stanowią to stawy z niewiarygodnie niebieską wodą w wapiennej jaskini, która niegdyś zamieszkana była przez Indian Tainos. Mają różną głębokość i niegdyś wykorzystywane były do kąpieli. Na tyłach kawałek dżungli, która wykorzystywana była często do nagrywania filmów o Tarzanie.
Park Mirador del Sur
Ma 7 km długości. Jest ulubionym miejscem rolkarzy, rowerzystów, biegaczy i spacerowiczów. Znajdują się w nim wapienne jaskinie z których dwie przerobione zostały na kluby nocne.
Pałac Alcazar de Colon
Pierwszy zamek wybudowany w Ameryce. Siedziba pierwszego wicekróla. Wybudowana została w 1514 roku (bez użycia gwoździ) dla Diego Kolumba. W fazie konstrukcji, plotki o budowie instytucji o przesadnym przepychu dotarły do Hiszpanii i król Ferdynand nakazał sprawdzić czy to prawda. Stanowi połączenie stylów gotyckiego i włoskiego renesansu. Diego mieszkał w nim z małżonką do 1523 roku. Pałac jest kamienny z dwoma rzędami arkad. Zawiera 20 komnat i wiele loggi. Znajdujące się w nim muzeum jest najbardziej obleganym muzeum w Santo Domingo. Zawiera kolekcję gobelinów z XV-XVII wieku, sztućców oraz pochodzących z pałaców hiszpańskich mahoniowych mebli.
Obecnie zachowała się jedynie połowa pierwotnego budynku. Niegdyś miał 50 komnat. To w nim planowano wiele nowych ekspedycji kolonialnych. W 1586 roku pałac został zdobyty przez Francisa Drake`a. W połowie XVIII wieku stał się pustostanem. W latach 1955-1957 zmodernizowany i odnowiony.
Pałac Narodowy
Wzniesiony przez prezydenta Trujillo w stylu barokowym. Obecnie siedziba prezydenta (jednak sam prezydent tam nie mieszka) i wiceprezydenta. Zaprojektowany w eklektycznym neokolonialnym stylu przez włoskiego architekta Guido D'Alessandro. Budowa ruszyła 27.II.1944 roku, a inauguracja budynku odbyła się 16.VIII.1944. Stoi na pierwotnym miejscu pałacu prezydenckiego wybudowanego za czasów interwencji USA (1916-1924). Składa się z trzech kondygnacji. Na pierwszym piętrze znajdują się pomieszczenia urzędów prezydenta i wiceprezydenta oraz sala spotkań. Ostatnie piętro zawiera salę zieloną, salę mahoniową, kwatery prezydenta oraz komnaty ambasadorskie. W pałacu zlokalizowana jest także kapliczka świętego Rafał archanioła.
Panteon Narodowy
Dawne zabudowania jezuickie. Powstawały w latach 1714-1745. W 1767 roku Jeuzici wygnani zostali z kraju. Do 1958 roku magazyn tytoniu oraz teatr. Po tej dacie Trujillo przekwalifikował go na obecny użytek. Poświęcony jest dla trzech zasłużonych (Duarte, Sanches, Mella) w walce podziemnej z okupacją Haiti w latach 1830`s (yzw Trynitarian). Uwiecznieni są też tam poszczególni dyktatorzy. Sam Trujillo przygotował sobie grobowiec, ale po 1961 nie został w nim złożony. Budynek ma neoklasyczną fasadę z szarego kamienia. Prezentowany jest w nim ogromny, brązowy żyrandol podarowany przez dyktatora hiszpańskiego Francisco Franco. Malunki sufitowe wykonał hiszpański artysta Rafael Pellicer.
Plac Kultury
Kompleks parkowo-pałacowy. Znajduje się na nim Teatr Narodowy, Biblioteka Narodowa, Muzeum Historii Naturalnej, Muzeum Dominikańskie, Muzeum Historii i Geografii oraz Galeria Sztuki Nowoczesnej. Zbudowana w latach 1970`s w stylu modernistycznym.
Bazylika Santa Maria de Menor
Najstarszy kościół w Ameryce. Pierwotnie miał być wzniesiona przez architekta Alonso de Rodrigueza. 25.V.1510 roku zostały podpisane w tej sprawie dokumenty. 13.V przybył on na wyspę wraz z 13 robotnikami, jednak w wyniku nieporozumień wyjechał wkrótce do Meksyku i tam wybudował katedrę. W 1519 roku biskup Alejandro Gerardini zadecydował o projekcie katedry, a kamień węgielny pod jej budowę postawiono 25.III.1521 roku. Wzniesiona w stylu renesansowym, barokowym i gotyckim w latach 1523 – 1540. W 1546 roku Paweł III podniósł ją do rangi katedry. Do 1992 roku znajdował się w niej grób Krzysztofa Kolumba (potem przeniesiony do latarni Kolumba). Jej fasada jest pozłacana i wykonana z koralowego wapienia. Wewnątrz wyróżnia się srebrny ołtarz. Znajduje się w niej także wykonany z mahoniu tron biskupa. Francis Drake w 1586 roku zniszczył figurki apostołów. W 1990 roku zastąpiono je posągami Indian. Witraże odtworzył Jose Rincon-Mora.
Teatr Narodowy
Znajduje się na placu Kultury. Zaprojektowany przez architekta dominikańskiego Teófilo Carbonella. Oddany został do użytku 16.VIII.1973 roku. Główny hall nazwany jest imieniem Eduardo Brito (sławnego śpiewaka operowego z Dominikany). Zawiera 1.600 miejsc. Scena ma wymiary 24/25 metrów i może pomieścić nawet 250 osób. Orkiestra przystosowana jest dla 120 muzyków. Inna z sal Ravelo (imienia Dominikańskiego muzyka) ma 189 miejsc. Fasada przepruta jest klasycznymi arkadami z trawertyńskiego marmuru. Prócz tego znajduje się sala Kultury w której odbywają się koncerty pianistyczne, sympozja, seminaria i inne kulturalne wydarzenia. Maksymalnie może w nich brać udział 220 osób. W kompleksie znajduje się także biblioteka (założona przez kubańskiego artystę Teresita Jimeneza.
Szpital San Nicolas de Bari
Dawna rezydencja pierwszego gubernatora miasta Nicolasa de Ovando. Budynek powstał w 1503 roku i był pierwszym szpitalem w Nowym Świecie. Konstrukcja oparła się najazdom piratów, huraganom i trzęsieniom ziemi i dopiero w 1911 roku została częściowo zburzona (ponieważ istniała obawa, że zawali się na przechodniów). Pozostały jedynie dwie ściany i szczątki romańskich kolumn. Obok zlokalizowany jest kościół Altagracia, który niegdyś był kaplicą szpitalną. We wnętrzu znajduje się popiersie Jose Gregorio Hernandeza, znanego w Ameryce Łacińskiej uzdrowiciela.
KONTAKT
| 
