|
Uwaga. Strona ta jak i cały portal stanowi wynik pracy naukowej i składa się na czyjś dorobek. Informacje zbierane były latami w poszczególnych krajach i dlatego zabronione jest ich kopiowanie, przetwarzanie oraz pobieranie. Chyba, że napisze się o pozwolenie (dotyczy to m.in. dziennikarzy). Z danych mogą zaś korzystać studenci i uczniowie. Z powodu rozszabrowywania danych przez inne portale internetowe podstrona ta nie jest publiczna. Zastosowane zostały pułapki na plagiatorów. Nie zgadzam się też na ekspansywną działalność Wikipedii. Na bazie tej strony potworzonych zostało na niej wiele haseł o Kostaryce bez podawania źródła. Jej przedstawiciele szabrują polskie strony z danych zapoznając się z konkretnymi wątkami, a następnie po faktach charakterystycznych wyszukują je na zagranicznych portalach podając do nich link. Wiedzą, że w ten sposób nikt nie będzie ich ścigał. Ostrzegam, że jeśli dane z tej strony lub zagranicznych którym moje dane użyczam znajdą się na Wikipedii bez pytania, natychmiast będą wyciągane konsekwencje prawne.
|
|
[Crocodylus acutus], (krokodyl
amazoński) – osiąga 3–6 m długości. Jego waga to
100–270 kg. Gady te przeżywają 60–100 lat. Zamieszkują
rzeki, strumienie, bagna, laguny, estuaria, środowiska
namorzynowe. Dobrze tolerują wodę morską. Mają wąską,
wydłużoną głowę. Po zamknięciu paszczy widoczny
pozostaje czwarty, charakterystyczny kieł. Są szare,
oliwkowe lub zielone i posiadają małe zgrubienie przed
oczami. Prowadzą nocny tryb życia, w dzień magazynując
energię. Pod wodą mogą przebywać do godziny. Gdy
jest im za ciepło, otwierają paszczę. Jaja zakopują w piaszczystych
brzegach rzek. Są bardzo oddanymi rodzicami.
Kopulują w wodzie, składając 20–60 jaj. Po wykluciu
młodych samica pozostaje z nimi przez 3 miesiące. Przeważnie
wykluwa się jedynie 2% młodych. Reszta zostaje
zadeptana przez bydło lub zniszczona przez ścieki. Młode
mają długość 25–30 cm. Krokodyle posiadają zaskakujący
system immunologiczny, który zwalczać może nawet
gangrenę. Łapią, rozrywają i połykają swoje ofiary, a ich
kwasy żołądkowe rozpuszczają nawet kości.
Są bardzo przywiązane do swojego terytorium, swoje
panowanie oznajmiają odgłosami. W latach 60 XX
wieku. bardzo przetrzebiony gatunek ze względu na
skórę, w latach 1980–1990 sprowadzone z powrotem
do parków. Ich największe skupisko znajduje się w rzece
Río Grande de Tarcoles (200 osobników na każdy
kilometr), poza tym zamieszkują parki Palo Verde,
Corcovado, Santa Rosa, Carara, Tortuguero i rezerwat
Ostional. W październiku 2008 roku na plażach Jacó,
Herradura i Hermosa dochodziło do paniki, kiedy kąpiący
się w oceanie ludzie byli atakowani byli przez
krokodyle. Naukowcy wyjaśniali, że w sezonie godowym
przegrane samce rozpraszały się, oddalając się od
rzeki Río Tarcoles i docierając aż do oceanu.
W 2010 roku naukowcy bili na alarm, ponieważ drastycznie
zmniejszyła się populacja samic krokodyli.
O tym, czy z jaja wykluje się samica, czy samiec, decydują
warunki termiczne podczas inkubacji. Samce wykluwają
się, gdy panują wyższe temperatury. Ocieplenie
klimatu i deforestacja sprawiają, że dotychczasowa proporcja
samic w stosunku do samców (3:1), uległa zmianie
i wyrównała się (w przypadku rzeki Río Tarcoles)
lub jeszcze bardziej się przechyliła na korzyść samców
(w rzece Río Tempisque 1:5). Ta tendencja może doprowadzić
do tego, że gatunek całkiem zniknie z terytorium
Kostaryki w ciągu następnych 25–30 lat.
KONTAKT
|
