|
|
|
KOSTARYKOPOLIS
LEGWAN ZIELONY  |
|
Uwaga. Strona ta jak i cały portal stanowi wynik pracy naukowej i składa się na czyjś dorobek. Informacje zbierane były latami w poszczególnych krajach i dlatego zabronione jest ich kopiowanie, przetwarzanie oraz pobieranie. Chyba, że napisze się o pozwolenie (dotyczy to m.in. dziennikarzy). Z danych mogą zaś korzystać studenci i uczniowie. Z powodu rozszabrowywania danych przez inne portale internetowe podstrona ta nie jest publiczna. Zastosowane zostały pułapki na plagiatorów. Nie zgadzam się też na ekspansywną działalność Wikipedii. Na bazie tej strony potworzonych zostało na niej wiele haseł o Kostaryce bez podawania źródła. Jej przedstawiciele szabrują polskie strony z danych zapoznając się z konkretnymi wątkami, a następnie po faktach charakterystycznych wyszukują je na zagranicznych portalach podając do nich link. Wiedzą, że w ten sposób nikt nie będzie ich ścigał. Ostrzegam, że jeśli dane z tej strony lub zagranicznych którym moje dane użyczam znajdą się na Wikipedii bez pytania, natychmiast będą wyciągane konsekwencje prawne.
|
|
[Iguana iguana] – osiągają do 2 m
długości, są roślinożerne. W niektórych rejonach kraju
traktowane są jako zwierzęta domowe. Ich ciało ma zielono-
turkusowy kolor, mają długi, pręgowany na czarno
ogon i kolce na grzbiecie. Ich mięso w smaku przypomina
mięso kurczaka. Żyją w wilgotnych lasach liściastych
poniżej 2500 m n.p.m, gdzie jedzą kwiaty, pąki i liście.
Często przesiadują na zwisających nad wodą konarach
drzew. Ich głowa jest wielkości ludzkiej pięści, a grzbiet
porasta grzebień skórzastych kolców. Ma masywne ciało
i nogi. Iguany z zachodniej Kostaryki mają lekko czerwony
odcień . Dobrze wspinają się po drzewach i bardzo
dobrze pływają (układają wówczas kończyny wzdłuż tułowia
i sterują ogonem). Żyją 10–15 lat. Są roślinożerne,
czasami tylko żywią się małymi owadami. Pokarm
trawią dzięki obecności bakterii i innych makroorganizmów
w przewodzie pokarmowym. Ogon służy im do
obrony. Mają bardzo grubą, odporną na wodę skórę. Kał
dorosłych osobników jest pierwszym w życiu posiłkiem
młodych (przeżywa jedynie 5% każdego miotu).
KONTAKT
|
| |
|
