|
Uwaga. Strona ta jak i cały portal stanowi wynik pracy naukowej i składa się na czyjś dorobek. Informacje zbierane były latami w poszczególnych krajach i dlatego zabronione jest ich kopiowanie, przetwarzanie oraz pobieranie. Chyba, że napisze się o pozwolenie (dotyczy to m.in. dziennikarzy). Z danych mogą zaś korzystać studenci i uczniowie. Z powodu rozszabrowywania danych przez inne portale internetowe podstrona ta nie jest publiczna. Zastosowane zostały pułapki na plagiatorów. Nie zgadzam się też na ekspansywną działalność Wikipedii. Na bazie tej strony potworzonych zostało na niej wiele haseł o Kostaryce bez podawania źródła. Jej przedstawiciele szabrują polskie strony z danych zapoznając się z konkretnymi wątkami, a następnie po faktach charakterystycznych wyszukują je na zagranicznych portalach podając do nich link. Wiedzą, że w ten sposób nikt nie będzie ich ścigał. Ostrzegam, że jeśli dane z tej strony lub zagranicznych którym moje dane użyczam znajdą się na Wikipedii bez pytania, natychmiast będą wyciągane konsekwencje prawne.
|
|
[Bothrops asper] (terciopelo,
żararaka kolczasta) – jest odpowiedzialny za 80%
wszystkich ukąszeń w kraju. Ukrywają się w ściółce
leśnej – ludzie często nie zdają sobie sprawy, że znajdują
się od nich w tak małej (niekomfortowej dla węża)
odległości. Przy ukąszeniach ludzi często konieczne
są amputacje kończyn. Najczęściej występujące reakcje
na ukąszenia tych węży to wymioty, krwawienie
z dziąseł i nosa, ból, puchnięcie (opuchlizna może być
tak duża, że lekarze chcący wyzwolić ciśnienie muszą
ściągać skórę). Ich jad niszczy czerwone krwinki i może
powodować wewnętrzne krwotoki. Węże te znane są
ze swojej agresywności. Krążą opowieści o tym, że nie
boją się one ognia i potrafią atakować nawet opony
przejeżdżających samochodów. Ten gatunek odznacza
się dymorfizmem płciowym. Samce i samice rozwijają
się początkowo podobnie, ale w 7–12 miesiącu
życia to samice zaczynają rosnąć szybciej i osiągają do
2,5 m długości. Mają też cięższe kości i głowę (2–3 razy
większą od samców). Mogą ważyć nawet do 6 kg. Są
żyworodne (10–80 węży w miocie). Fer de lance wyróżniają
się długimi dwuipółcentymetrowymi zębami
i dużymi gruczołami jadowymi (plasują się na trzeciej
pozycji w grupie najbardziej jadowitych węży świata).
Występują na terenie całego kraju (głównie na polach
i nad brzegami rzek, na suchych terenach nizinnych),
a ostatnio dużą ich koncentrację obserwuje się w obrębie
miasta Atenas. Najczęściej spotykane w kolorze
brązowo-beżowym. Młode prowadzą nadrzewny tryb
życia. Polują na jaszczurki i żaby, które zwabiają jaskrawo
zakończonym ogonem. Ich górna część głowy
pokryta jest drobnymi łuskami, a ogon zakończony
kolcem, którym kręcą, gdy są zaniepokojone. W Kostaryce
występują po obu stronach kraju – w 2008 roku
stwierdzono, że węże po stronie karaibskiej są o wiele
bardziej jadowite od swoich odpowiedników po stronie
pacyficznej – na terenach do 1300 m n.p.m. (parki Corcovado,
Chirripó, Carara, rezerwaty Golfito, La Selva).
KONTAKT
|
