|
Uwaga. Strona ta jak i cały portal stanowi wynik pracy naukowej i składa się na czyjś dorobek. Informacje zbierane były latami w poszczególnych krajach i dlatego zabronione jest ich kopiowanie, przetwarzanie oraz pobieranie. Chyba, że napisze się o pozwolenie (dotyczy to m.in. dziennikarzy). Z danych mogą zaś korzystać studenci i uczniowie. Z powodu rozszabrowywania danych przez inne portale internetowe podstrona ta nie jest publiczna. Zastosowane zostały pułapki na plagiatorów. Nie zgadzam się też na ekspansywną działalność Wikipedii. Na bazie tej strony potworzonych zostało na niej wiele haseł o Kostaryce bez podawania źródła. Jej przedstawiciele szabrują polskie strony z danych zapoznając się z konkretnymi wątkami, a następnie po faktach charakterystycznych wyszukują je na zagranicznych portalach podając do nich link. Wiedzą, że w ten sposób nikt nie będzie ich ścigał. Ostrzegam, że jeśli dane z tej strony lub zagranicznych którym moje dane użyczam znajdą się na Wikipedii bez pytania, natychmiast będą wyciągane konsekwencje prawne.
|
|
[Belone belone] Ma bardzo długie, wąskie ciało z długimi,
cienkimi szczękami. Płetwy grzbietowa i brzuszne
przesunięte są ku tyłowi, a ogonowa – głęboko wcięta.
Jej grzbiet jest ciemnoniebieski lub ciemnozielony,
boki mieniące się srebrzyście, brzuch białawy z żółtym
połyskiem. Wyróżnia się zabarwionymi na zielono wiwianitem
ościami. Ponieważ w okresie młodzieńczego
wzrostu szczęka dolna rośnie szybciej niż szczęka górna,
u młodych ryb jest ona bardzo mocno wysunięta ku
przodowi. Belony osiągają długość ciała od 70 cm do
1 m. Żyją stadnie na otwartym morzu. Po tarle podpływają
w pobliże wybrzeży. Często uchodzą prześladowcom,
wyskakując wysoko ponad powierzchnię wody.
Ich tarło trwa od maja do lipca, czasami do sierpnia.
Ikra (od 1 tys. do 35 tys. sztuk o średnicy 3–3,5 mm) ma
długie, lepkie wyrostki czepne, którymi przytwierdza
się do roślin i kamieni. Po ok. 5 tygodniach wylęgają
się 13-milimetrowe larwy. Żywią się fitoplanktonem,
w miarę wzrostu przerzucając się na zooplankton. Z ich
występowania słynie rezerwat Barra del Colorado.
KONTAKT
|
