|
|
|
KOSTARYKOPOLIS
WYSPA SAN LUCAS  |
|
Uwaga. Strona ta jak i cały portal stanowi wynik pracy naukowej i składa się na czyjś dorobek. Informacje zbierane były latami w poszczególnych krajach i dlatego zabronione jest ich kopiowanie, przetwarzanie oraz pobieranie. Chyba, że napisze się o pozwolenie (dotyczy to m.in. dziennikarzy). Z danych mogą zaś korzystać studenci i uczniowie. Z powodu rozszabrowywania danych przez inne portale internetowe podstrona ta nie jest publiczna. Zastosowane zostały pułapki na plagiatorów. Nie zgadzam się też na ekspansywną działalność Wikipedii. Na bazie tej strony potworzonych zostało na niej wiele haseł o Kostaryce bez podawania źródła. Jej przedstawiciele szabrują polskie strony z danych zapoznając się z konkretnymi wątkami, a następnie po faktach charakterystycznych wyszukują je na zagranicznych portalach podając do nich link. Wiedzą, że w ten sposób nikt nie będzie ich ścigał. Ostrzegam, że jeśli dane z tej strony lub zagranicznych którym moje dane użyczam znajdą się na Wikipedii bez pytania, natychmiast będą wyciągane konsekwencje prawne.
|
|
[Wyspa Spokoju, Wyspa Diabła] Zajmuje powierzchnię
615 ha i położona jest w zatoce Nicoya, na trasie promowej
między Puntarenas a półwyspem Nicoya (15 km od
portu). Kształtem przypomina imadło. Pradawne cmentarzysko
Indian. W czasach kolonialnych konkwistador
Gonzalo Fernández Oviedo stworzył na niej obóz koncentracyjny
dla Indian. W XIX wieku na krótko osiedlili
się na niej japońscy poławiacze pereł. Od 1873 do 1991
roku funkcjonowało na niej więzienie (z tego względu
nazywana była wyspą samotnych mężczyzn). Jeden z jej
więźniów, José León Sánchez, napisał później powieść
o tym tytule (La isla de hombres solos) opartą o jego przeżycia.
W 2002 roku budynki uznane zostały za zabytek,
a cała wyspa ujęta w rezerwat przyrody. W 2011 roku pochodzący
z 1874 roku budynek administracyjny został odrestaurowany
(wymieniono drewniane podłogi i ściany).
KONTAKT
|
| |
|
