|
Uwaga. Strona ta jak i cały portal stanowi wynik pracy naukowej i składa się na czyjś dorobek. Informacje zbierane były latami w poszczególnych krajach i dlatego zabronione jest ich kopiowanie, przetwarzanie oraz pobieranie. Chyba, że napisze się o pozwolenie (dotyczy to m.in. dziennikarzy). Z danych mogą zaś korzystać studenci i uczniowie. Z powodu rozszabrowywania danych przez inne portale internetowe podstrona ta nie jest publiczna. Zastosowane zostały pułapki na plagiatorów. Nie zgadzam się też na ekspansywną działalność Wikipedii. Na bazie tej strony potworzonych zostało na niej wiele haseł o Kostaryce bez podawania źródła. Jej przedstawiciele szabrują polskie strony z danych zapoznając się z konkretnymi wątkami, a następnie po faktach charakterystycznych wyszukują je na zagranicznych portalach podając do nich link. Wiedzą, że w ten sposób nikt nie będzie ich ścigał. Ostrzegam, że jeśli dane z tej strony lub zagranicznych którym moje dane użyczam znajdą się na Wikipedii bez pytania, natychmiast będą wyciągane konsekwencje prawne.
|
|
[Persea americana] (smaczliwka, owoc maślany, masło
warzywne, gruszka awokadowa) Ma ciemnozieloną,
chropowatą, niejadalną skórę, bladożółtawy, delikatny,
tłusty (przypominający konsystencją ser) miąższ oraz
dużą pestkę. Po przekrojeniu szybko ciemnieje, dlatego
należy pokropić go sokiem z limonki. Awokado je się
na surowo lub jako dodatek do sałatek. Ma zastosowanie
przy wyrobie kremów kosmetycznych. Istnieją
trzy odmiany: karaibska, gwatemalska i meksykańska.
Uprawiane w rejonach Las Juntas de Abangares, Paquera.
Awokado znane było w Kostaryce już 3 tys. lat
p.n.e. Kostarykanie spożywają zaledwie 10% awokado
z rodzimych plantacji.
Do Europy awokado sprowadzone zostało w 1653
roku przez Hiszpanów. Na świecie uprawia się je w całej
Ameryce, Polinezji, Australii, Nowej Zelandii, na
Filipinach, Karaibach, Madagaskarze, Mauritiusie,
Maderze, Wyspach Kanaryjskich, w Algierii, tropikalnej
Afryce, RPA , południowej Hiszpanii, południowej
Francji, na Sycylii, Krecie, w Izraelu i Egipcie.
Na rynku zbytu najlepsze są małe i średnie owoce,
podczas gdy duże są popularne lokalnie. Początkowo
awokado było zrywane na zaostrzone na kształt widelca
patyki. Upadki na glebę powodowały liczne obtłuczenia.
Teraz do zrywania niżej rosnących owoców stosuje
się specjalne nożyce i metalowe trzonki ze szczypcami
i workiem. Następnie przygotowuje się je do transportu,
pakując do jednowarstwowych kartonów.
Awokado jest drugim owocem po względem zawartości
tłuszczu (po oliwkach – 15–22% zawartości). Ma
też sporą zawartość białka (2%), co powodowało, że
niegdyś było nieodłącznym elementem pożywienia
podczas długich podróży morskich. Jest też największym
źródłem beta-sitosterolu. W 100 g owocu jest
76 mg tego związku (skutecznie zmniejsza poziom
cholesterolu). Awokado jest też najlepszym spośród
20 najpopularniejszych owoców świata źródłem luteiny
(karotenoidu chroniącego przed schorzeniami oczu).
Indianie w Ameryce przecinają owoce awokado na
pół, maczają w soli i jedzą z tortillami i kawą. W innych
rejonach świata przepoławiane i wypełnione krewetkami,
krabami i innymi owocami morza służą
za przekąski. Plastry awokado mogą być podawane do
omletów, zup, gulaszu. Na Hawajach panuje zwyczaj
słodzenia awokado. Miąższ może być wykorzystywany
do smarowania kanapek. Plasterki awokado na kromce
chleba zastępują ser.
Pestki awokado zawierają ciemnoczerwony lub czarniawy
tusz. W czasach kolonizacji Ameryki używany
był do zapisywania dokumentów. Aztekowie wierzyli,
że owoc ma właściwości afrodyzjaku. W Meksyku
z awokado wyrabia się guacamole. Na Jamajce popularna
jest zupa z awokado na zimno. W Nigerii miesza
się je z masłem, serem i opieka.
KONTAKT
|
