|
Uwaga. Strona ta jak i cały portal stanowi wynik pracy naukowej i składa się na czyjś dorobek. Informacje zbierane były latami w poszczególnych krajach i dlatego zabronione jest ich kopiowanie, przetwarzanie oraz pobieranie. Chyba, że napisze się o pozwolenie (dotyczy to m.in. dziennikarzy). Z danych mogą zaś korzystać studenci i uczniowie. Z powodu rozszabrowywania danych przez inne portale internetowe podstrona ta nie jest publiczna. Zastosowane zostały pułapki na plagiatorów. Nie zgadzam się też na ekspansywną działalność Wikipedii. Na bazie tej strony potworzonych zostało na niej wiele haseł o Kostaryce bez podawania źródła. Jej przedstawiciele szabrują polskie strony z danych zapoznając się z konkretnymi wątkami, a następnie po faktach charakterystycznych wyszukują je na zagranicznych portalach podając do nich link. Wiedzą, że w ten sposób nikt nie będzie ich ścigał. Ostrzegam, że jeśli dane z tej strony lub zagranicznych którym moje dane użyczam znajdą się na Wikipedii bez pytania, natychmiast będą wyciągane konsekwencje prawne.
|
|
[Syzygium jambos] (czapetka różana,
„różane śliwki”, czapetka jambos) – owoce osłonięte
są zielonym kielichem. Są okrągłe, owalne lub gruszkowate.
Mają 4–5 cm długości, gładką jasnożółtą lub
białawą skórkę, czasami z różowymi plamkami. Miąższ
jest żółtawy, słodki, chrupiący i soczysty. Zapachem
przypomina różę. Wewnątrz, w centralnej jamce jest
1–4 brązowych, niemal okrągłych pestek (grubych na
1–1,6 cm). Nie są one przytwierdzone do ścianek i grzechoczą,
gdy potrząsa się owocem.
Jabłka różane pochodzą z Malezji, uprawiane są
w wielu rejonach Indii, Sri Lanki, Indochin i wysp
pacyficznych. Sprowadzone na Jamajkę w 1762 roku,
następnie transportowane na Bermudy, Bahamy, Antiguę
i Barbudę oraz inne wyspy Karaibów. W 1825
roku 8 młodych drzewek przetransportowano z Rio
de Janeiro do Hawajów. W 1853 roku statek wojenny
Stanów Zjednoczonych przewiózł sadzonki z Ameryki
Środkowej na wyspę Hilo. W 1893 roku zaczęto
uprawiać je w Ghanie i Beninie. Rosną w zachodniej
Afryce, na wyspach Zanzibar, Pemba i Reunion.
W 1896 roku po raz pierwszy zasadzono je w stanie
Queensland w Australii. Potem sprowadzane na terytorium
od Meksyku do Peru (niskie i średnie wysokości).
W Gwatemali i Belize są sadzone jako żywopłoty
i wokół plantacji kawy.
Jedzone są na surowo, głownie przez dzieci. Rzadko
są sprzedawane. W domach często są gotowane i podawane
z cukrem. Niektórzy przepoławiają je, wypełniają
ryżem z mięsem, polewają sosem pomidorowym
i dodają siekany czosnek. Następnie zapiekają przez 20
minut. Robi się z nich dżemy i galaretki z dodatkiem
soku z limonki. Są wykorzystywane również do syropów,
które mogą być używane jako sosy lub jako urozmaicenie
smaku w zimnych napojach. W Saint Vincent
i Grenadynach kandyzowane są przez gotowanie
w bardzo ciężkim cukrowym syropie z cynamonem.
Wykorzystuje się je również w produkcji zapachu
różanego. W 1849 roku ogłoszono bowiem, że czterokrotne
gotowanie owoców bez pestek daje coś podobnego
do wody różanej.
KONTAKT
|
