|
|
|
KOSTARYKOPOLIS
CZAPETKA WODNISTA, JABŁKO WODNE, CZAPETKA INDYJSKA  |
|
Uwaga. Strona ta jak i cały portal stanowi wynik pracy naukowej i składa się na czyjś dorobek. Informacje zbierane były latami w poszczególnych krajach i dlatego zabronione jest ich kopiowanie, przetwarzanie oraz pobieranie. Chyba, że napisze się o pozwolenie (dotyczy to m.in. dziennikarzy). Z danych mogą zaś korzystać studenci i uczniowie. Z powodu rozszabrowywania danych przez inne portale internetowe podstrona ta nie jest publiczna. Zastosowane zostały pułapki na plagiatorów. Nie zgadzam się też na ekspansywną działalność Wikipedii. Na bazie tej strony potworzonych zostało na niej wiele haseł o Kostaryce bez podawania źródła. Jej przedstawiciele szabrują polskie strony z danych zapoznając się z konkretnymi wątkami, a następnie po faktach charakterystycznych wyszukują je na zagranicznych portalach podając do nich link. Wiedzą, że w ten sposób nikt nie będzie ich ścigał. Ostrzegam, że jeśli dane z tej strony lub zagranicznych którym moje dane użyczam znajdą się na Wikipedii bez pytania, natychmiast będą wyciągane konsekwencje prawne.
|
|
[Syzygium aqueum] (czapetka wodnista,
czapetka indyjska, „jabłko górskie”) – owalne,
białe lub czerwone, gruszkokształtne owoce z bardzo
wąską szyjką. Mają kształt gruszki rozdętej bardziej niż
„standardowa”. Wyrastają w grupach na grubych gałęziach.
Mają słodki biały lub różowy miąższ. W przekroju
mogą przypominać wielką truskawkę. Zazwyczaj
są pozbawione pestek, ale zdarzają się jedna lub
dwie. W smaku przypominają zwykłe jabłka. Mogą być
sprzedawane na bambusowych kijkach lub serwowane
pocięte w plasterki do sałatek. Pochodzą z południowych
Indii i wschodniej Malezji. Uprawiane w Indiach,
Azji Południowo-Wschodniej i Indonezji. Zaszczepiono
je na Hawajach i w Trynidadzie i Tobago. W 1927
roku były próby spopularyzowania ich w Portoryko.
Bardzo dobrze gaszą pragnienie i są bardzo pożądane
w upały. Sałatka z tych owoców podawana jest matkom,
które dopiero co wydały na świat dziecko.
KONTAKT
|
| |
|
