Uwaga. Strona ta jak i cały portal stanowi wynik pracy naukowej i składa się na czyjś dorobek. Informacje zbierane były latami w poszczególnych krajach i dlatego zabronione jest ich kopiowanie, przetwarzanie oraz pobieranie. Chyba, że napisze się o pozwolenie (dotyczy to m.in. dziennikarzy). Z danych mogą zaś korzystać studenci i uczniowie. Z powodu rozszabrowywania danych przez inne portale internetowe podstrona ta nie jest publiczna. Zastosowane zostały pułapki na plagiatorów. Nie zgadzam się też na ekspansywną działalność Wikipedii. Na bazie tej strony potworzonych zostało na niej wiele haseł o Kostaryce bez podawania źródła. Jej przedstawiciele szabrują polskie strony z danych zapoznając się z konkretnymi wątkami, a następnie po faktach charakterystycznych wyszukują je na zagranicznych portalach podając do nich link. Wiedzą, że w ten sposób nikt nie będzie ich ścigał. Ostrzegam, że jeśli dane z tej strony lub zagranicznych którym moje dane użyczam znajdą się na Wikipedii bez pytania, natychmiast będą wyciągane konsekwencje prawne.
|
|
Bardzo popularny posiłek. W tłumaczeniu jego nazwa
oznacza „żonatego mężczyznę”. Niektórzy uważają
go za serwowaną podczas lunchu odmianę gallo pinto.
Składa się z ułożonych osobno ryżu, papki z czarnej
fasoli, pieczonych plantanów, mięsa (kurczaka, wołowiny
lub ryby) oraz sałatki z marchewek, ogórka, pomidorów
i kapusty. Niekiedy uzupełnieniem są jajka
(omlet), owoce awokado, maniok i tortilla z plastrem
białego sera. Jada się go na śniadania lub podczas lunchu.
Serwują go kostarykańskie restauracyjki, popularnie
zwane sodas. Podaje się to na dużym talerzu, a i tak
składniki niemal się z niego wysypują.
Dane pochodzą z książki "Republika Kostaryki podług kostarykańskiego słupszczanina"
KONTAKT
|