|
Uwaga. Strona ta jak i cały portal stanowi wynik pracy naukowej i składa się na czyjś dorobek. Informacje zbierane były latami w poszczególnych krajach i dlatego zabronione jest ich kopiowanie, przetwarzanie oraz pobieranie. Chyba, że napisze się o pozwolenie (dotyczy to m.in. dziennikarzy). Z danych mogą zaś korzystać studenci i uczniowie. Z powodu rozszabrowywania danych przez inne portale internetowe podstrona ta nie jest publiczna. Zastosowane zostały pułapki na plagiatorów. Nie zgadzam się też na ekspansywną działalność Wikipedii. Na bazie tej strony potworzonych zostało na niej wiele haseł o Kostaryce bez podawania źródła. Jej przedstawiciele szabrują polskie strony z danych zapoznając się z konkretnymi wątkami, a następnie po faktach charakterystycznych wyszukują je na zagranicznych portalach podając do nich link. Wiedzą, że w ten sposób nikt nie będzie ich ścigał. Ostrzegam, że jeśli dane z tej strony lub zagranicznych którym moje dane użyczam znajdą się na Wikipedii bez pytania, natychmiast będą wyciągane konsekwencje prawne.
|
|
[Sechium edule] (kolczoch jadalny, gruszka warzywna)
Ich największa plantacja zlokalizowana jest wokół
ruin Ujarrás w prowincji Cartago. Są smażone z masłem,
tłuczone jak ziemniaki i dodawane do gulaszy
i picadillos. Gotuje się z nich żółtą zupę-krem. Dodawane
są do ciast, sałatek i sosów. Istnieje przesąd, że
gdy chayote spadnie z łodygi na ziemię, oznacza to dla
osoby przechodzącej obok nieszczęście.
Uprawiane były już przez Azteków i Majów z Meksyku.
Majowie dodawali młode pędy chayote do fasoli.
W XVIII–XIX wieku stały się bardziej popularne na
Antylach i w Ameryce Południowej. Ok. 1756 roku
sprowadzone zostały do Europy, skąd rozprowadzono
je dalej do Afryki, Azji i Australii. W XIX wieku pojawiły
się w Stanach Zjednoczonych. Teraz uprawiane
na całym świecie, głównie dla owoców, ale również
w niektórych regionach dla korzeni.
Owoce mają gruszkowaty kształt. Rosną pojedynczo,
bardzo rzadko pojawiają się w parach. Najczęściej
mają kształt trochę spłaszczonej, pomarszczonej gruszki
z szorstkimi fałdami. Osiągają 10–20 cm długości.
Mają cienką, zieloną lub zielono-żółtą skórkę, biały
miąższ i pojedynczą, spłaszczoną pestką, która kiełkuje
już w owocu. Ma słodkawy smak, coś pomiędzy
ziemniakami a ogórkiem. Pestka o orzechowym smaku
powinna być raczej wyrzucana. Najlepiej wybierać
chayote twarde i gładkie. Starsze owoce stają się pofałdowane
i suche.
Ze względu na swoją miękkość chayote często wykorzystywane
są do wyrobu pożywienia dla dzieci
(sosy, soki, sałatki, pasty). W Meksyku suszy się je do
powideł. W Dominice łodygi wykorzystuje się do plecenia
koszy i kapeluszy. W Indiach służą jako pasza
dla zwierząt.
KONTAKT
|
