Pierwsze sadzonki kawy sprowadzone zostały do Kostaryki przez gubernatora Tomasa de Acosta z Kuby w 1808 roku. Ziarna kawy Arabiki natomiast, sprowadzone zostały przez Hiszpanów z Afryki i Środkowego Wschodu. W 1816 roku niejaki Feliks Welarde był pierwszą osobą, która zasadziła w Kostaryce nasiona kawy i rozszerzyła jej uprawę na cele komercyjne. W XIX wieku, ziarna oraz ziemia pod nie oferowane były każdemu, kto tylko chciał. Początkowo uprawiana jedynie w Mesecie Centralnej, w 1843 roku stała się głównym towarem eksportowym kraju, kiedy angielski kupiec William Le Lacheur w drodze powrotnej z USA do Anglii, zawija do portu Puntarenas w poszukiwania atrakcyjnego ładunku. Jego statek wypełniono kawą, na spłacenie której wyznaczono mu dwuletni kredyt. Kawa była źródłem dobrobytu, dzięki czemu przylgnęła do niej potoczna nazwa „złotego ziarna”. Za jej sprawą w pierwszej połowie XIX wieku narodziła się wpływowa klasa społeczna baronów kawowych. Początkowo wysyłana była na eksport do Kolumbii, potem przewożono ją do Chile, gdzie przepakowywana była na rynek angielski (bezpośrednio do Anglii eksportowano ją od 1854 roku). Dzięki zyskom z kawy kraj rozkwitał (sfinansowano m.in. budowę Teatru Narodowego). Nawet dyktator Tomas Guardia zyski z jej uprawy przeznaczał na inwestycje państwowe. Młodzież mogła wyjeżdżać na studia do Wielkiej Brytanii, skąd wracała jako doktorzy, inżynierowie, naukowcy.

OWOCE I POTRAWY