Stan alarmowy na rzece Słupi ogłaszany jest przy poziomie 240 cm. W latach 1888 i 1940 Słupia osiągała najwyższe stany wód w swojej historii (odpowiednio 334 i 224 cm). Zalewane były wtedy śródmiejskie ulice.

Wskaźnik Słupi

Ślad po powodzi z 1888 znajduje się na murze kamienicy przy ul. Armii Krajowej 3, gdzie przy fundamencie wmurowana jest tabliczka obrazująca poziom do jakiego doszła wówczas wylana woda.

W latach 1956 i 1987 Słupia była pogłębiana. W latach 1963-1967 trwało uporządkowywanie jej brzegów. Wycinano wówczas drzewa i betonowano skarpy. W 1970 zbadana została na całej długości i wyznaczono na niej obszary zalewowe (te które dosięgnie woda podczas ewentualnej powodzi). Od 1970 roku czterokrotnie występowała z brzegu, z czego 7-8 I 1982 roku osiągnęła trzeci rekordowy stan 319 cm. W latach zerowych spodziewano się tzw. „stuletniej wody”, która zaleje od 94 do 187 ha powierzchni miasta. Do podtopień często dochodziło w latach 1998, 2003-2004. Podnoszenie się poziomu wody na terenie miasta dodatkowo potęgowały zamulenia i spłycenia pod mostami. Zapowiadano, że jeśli Słupia osiągnie 299 cm to dolne krawędzie mostów zachowają się jak tama, spiętrzą wodę która wyleje się na okoliczne tereny.

Specyficzny Nowy Rok

Co roku 1 I, kiedy większość ludzi świętuje Nowy Rok nad brzegami Słupi pojawiają się ciemne postacie z kijami. To rybacy którym można już odławiać troć po zakończonym właśnie zakazie odłowu (15 IX-1 I).

Wodowskazy

Słupia ma 5 różnych wodowskazów. Najbardziej znany jest na ulicy Kilińskiego, przy moście Kaszubskim. Pochodzi z 1812 roku. W 1965 roku został przebudowany i zmodernizowany.

Zagłębie trociowe

Słupia słynie jako rzeka trociowa. Troć żyje w morzu, a do Słupi wpływa tylko na tarło. Jest rybą dwuśrodowiskową i dorasta do metra długości. Rodzi się w rzekach, a potem wypływa w morze. Do cieków słodkowodnych ponownie powraca na tarło. Mordercza wędrówka w górę nurtu trwa od lipca do marca. Samice przesuwają brzuchami kamienie pomiędzy którymi składają ikrę. Podczas tej czynności tracą śluz, który chroni je przed bakteriami. To jeden z powodów tego, że do morza wraca tylko 5% z nich.

Wodne skarby

W 1977 roku wędkarz łowiący w jednym z przyakademickich stawków płotki, po 30-minutowej walce wydobył 6-kilogramowego karpia. Złowił go na żyłkę 0,25, przypon 0,20, na mały haczyk z odrobiną ciasta. W 1919 roku podczas zawodów spinningowych w Słupi złowiono ważącego 2,96 kg tzw. łososia stulecia. W 2010 roku na wędkę złapała się egzotyczna ryba arowana srebrna (na co dzień występująca w wodach Amazonii).

Mosty

Słupskie mosty noszą oficjalne nazwy od 2000 roku. Na terenie miasta wyróżnia się Most Czołgowy, Most Bonawentury Jezierskiego, Most Zamkowy, Most Kaszubski, Most Kowalski, Most Dziewic, Most Łabędzi i Most Kolejowy. Most Łabędzi jest jednoprzęsłowym mostem kratownicowym. Most Zamkowy jako jedyny spełnia europejskie normy udźwigu. Nazwa Mostu Kowalskiego pochodzi od znajdujących się niegdyś przy nim kuźni, Mostu Dziewic zaś od zlokalizowanego obok (na terenie Szkoły Policji) budynku dawnej szkoły dla dziewcząt. Most Kilińskiego przed wojną nosił nazwę Mostu Prezydenta.

Fontanna Stary Rynek

Powstała w 1988 roku na miejscu dawnego zburzonego w 1902 roku ratusza. Wykonana jest z granitu strzelińskiego, a jej projektantem był Jan Konarski. Symbolizuje uhonorowanie współpracy Słupska z miastami partnerskimi. Otacza ją kompozycja z kolorowych kostek i granitowych płyt.

Fontanna jak w Genewie

W 2008 roku na środku Stawku Łabędziego zainstalowano wodotrysk na wzór przedwojennego. Cała koncepcja nawiązuje do słynnej fontanny "Jet d'eau” na jeziorze Genewskim, która wyrzuca wodę 140 metrów w górę z prędkością 200 km/h.

Głazy

Głazy narzutowe wykorzystywane niegdyś do umocnień posłużyły potem do umacniania skarp regulowanej rzeki. Przykładem mogą być głazy pod mostem Zamkowym.

Skarby ze Słupi

Słupsk chowa swoje historyczne skarby w przepływającej przez niego Słupi. Wydobywane są one podczas okresowego jej pogłębiania. Tak było w 1956 roku, kiedy na odcinku między mostem Kowalskim, a małym drewnianym mostkiem na wprost liceum pracująca tam pogłębiarka wydobyła z dna misy, garnce i talerze. Okazało się, że są to cenne zabytki sztuki ceramicznej z XV - XVIII wieku. Prawdopodobnie znalezione przedmioty wyrzucane były w średniowieczu jako niepotrzebne poza mur miejski lub zabrane z miasta poprzez często wylewającą rzekę.

Z rzeki wyławiano także wyposażenia wnętrz domów, które niegdyś znajdowały się nad samym jej brzegiem. Piasek wysypywano na pobliskie podwórka, a na utworzonych tam hałdach od rana do nocy siedzieli poszukiwacze historii. Odnajdowano sprzęty gospodarstwa domowego, przedwojenne butelki, ceramikę, monety ale również skarby militarne: broń, bagnety, pistolety i… miny. Jedną z tych ostatnich przetrzymywano nocą na barce by następnego dnia przekazać saperom. Jednak pod osłoną nocy została ona z niej… wykradziona.