Słupska IT otrzymuje od Polskiej Organizacji Turystycznej najwyższy stopień kategoryzacji, czyli 4 gwiazdki.

Sienkiewicza 6

Masywny cokół z ciosów kamiennych. Prostokątny ryzalit z trzema zespolonymi pojedynczymi oknami. Dwa niesymetrycznie rozmieszczone balkony. Na trzeciej kondygnacji mały okienny wykusz z zadaszeniem.

Sienkiewicza 7

Zwieńczona dwoma nachodzącymi na siebie trójkątnymi, ceglanymi szczytami o konstrukcji ryglowej. Pilastrowy portal z trójkątnym naczółkiem.

Uliczna galeria przeszłości

Od 2006 roku na wielu ulicach Słupska zaczęto umieszczać plansze fotograficzne przedstawiające dawny Słupsk. Każda ustawiana była w miejscach odpowiadających położeniu budynków na nich prezentowanych.

Sienkiewicza 8

Międzykondygnacyjne wypełnienia motywami roślinnymi i płaskorzeźbami. Ryzalit zwieńczony ozdobną wystawką. Ozdobne opaski okienne. Nad drzwiami wygrawerowana cyfra osiem.

Sienkiewicza 9

Dwa stożkowe (w tym jeden ścięty) daszki na krańcach elewacji. Skrajne osie ujęte w trójboczne ryzality. Całość zwieńczona gzymsem okapowym z uskokowo ułożonych cegieł.

Sienkiewicza 16

Dekoracje wykonane z ceramiki i motywy geometryczne w cegle. Portal stylizowany na gotycki. Dwuosiowy ryzalit z trójkątnym zwieńczeniem. W narożu stożkowy dach zwieńczony iglicą.

Sienkiewicza 17

(1925). Należał do hrabiny von Puttkamer zwanej Żelazną Damą. Kanelowane pilastry z wolutami rzymsko-jońskimi. Klasycystyczne wazony nadwejściowe i kolumny. Ryzalit zwieńczony tarasem. Wybrzuszony żeliwny pseudobalkonik.

Sienkiewicza 18

(1924, Johanes Fiek). Dawna loża masońska. Głównym elementem dekoracyjnym jest okolona skrzydłami twarz kobiety (Meduzy). Pod nią znajdują się dwie tablice. Jedna zawiera najważniejsze symbole masonerii, czyli poziomicę (symbol równości i harmonii) i umieszczony nad nią cyrkiel (mądrość, wiedza, rozum). Wielkie orły na frontonie (oznaka władzy i mocy).

Sienkiewicza 19

(1911). Nad gzymsem głównym ponad metrowej wysokości rzeźby stojących postaci kobiety i mężczyzny. Dekoracyjny portal z pilastrami i gzymsem wieńczącym. Pozory ryzalit zwieńczony półkolistym szczytem.

Drzwi

W ostatnich latach w Słupsku kładzie się nacisk na odnawianie zabytkowych drewnianych drzwi na klatkach schodowych kamienic. Najbardziej oryginalnymi są te na kamienicy przy ul. Kopernika 18. W prostokątnych płycinach wyrzeźbione są w nich motywy nowoczesnego miasta: wanna (symbolizująca odprowadzanie ścieków), żarówka (zakład energetyczny), kran (wodociągi) i tramwaj (zakłady komunikacyjne).

Sienkiewicza 20

Wsparty na rozszerzających się go dołowi trzech kolumnach balkon II kondygnacji. 4 lukarny w poddaszu, dekoracje w płycinach międzykondygnacyjnych.

Sienkiewicza 21

(1904, Edward Koch). Tralkowy gzyms międzykondygnacyjny. Portal z kolumnami zwieńczony półkolistym łękiem i gzymsem. Dwuspadowy dach wypiętrzonym w części środkowej w formę ściętego ostrosłupa zwieńczonego ażurową betonową balustradą. Podokienne tralki I kondygnacji. Motywy roślinne i maszkaron w wystawce.

Jedności Narodowej 2

Ma zróżnicowaną bryłę z dwoma szczytami i narożnym wykuszem zwieńczonym strzelistą wieżyczką. Właścicielem kamienicy był utytułowany królewski dentysta belgijski Wilhelm Mosich.

Słupsk miastem rowerów

W 2012 roku Słupsk zajął drugie miejsce w rankingu „miast przyjaznych rowerzystom” zorganizowanym przez prestiżowy miesięcznik „Rowertour”. Ocenie poddanych zostało 41 największych miast w Polsce.

Jedności Narodowej 3

Dwuspadowy, rozczłonowany dach. W narożniku wieloboczny (przykryty hełmem i latarnią) ryzalit - wieżyczka.

Jedności Narodowej 4-5

Elewacja flankowana dwoma pozornymi ryzalitami zwieńczonymi ozdobnymi dachami w formie ściętych ostrosłupów. Pasmowo boniowany parter. W połaci dachu 7 zwieńczonych naczółkowo facjatek.

Anny Łajming 4

(1905, Wilhelm Ruth). Luksusowa kamienica czynszowa. Dach mansardowy, elewacja bogato zdobiona motywami secesyjnymi. Masywny szczyt o płynnej linii zwieńczenia. Nad wejściem prostokątny wykusz zwieńczony w poziomie poddasza balkonem. Loggie na I i II piętrze. Dwa wykusze - wieżyczki założone na planie koła, zwieńczone kopułami ze sterczyną.

Zamenhofa 4

Na planie litery V. Dwuspadowy dach, ścięty narożnik, wieloboczny wykusz przykryty wrzecionowym dachem zwieńczonym iglicą. Dwa dwuosiowe wykusze zwieńczone wystawkami. Loggie z otwartymi arkadami. Biforia. Tryglif w dekoracji zwieńczenia.

Ulice Stary Rynek/Armii Krajowej/Partyzantów/Grodzka

Stary Rynek 4

(1718). Czteroosiowy dwukondygnacyjny, symetryczny z mansardowym dachem. Otwory okienne prostokątne, skrajne, na drugiej kondygnacji w formie pionowo ustawionych elips. Profilowane opaski. Nad oknami II kondygnacji gzymsy z trzema guzami. Całość zwieńczona półkolistym naczółkiem wspartym na gzymsie koronującym. Elewacja boniowana płycinowo w przyziemiu oraz pasmowo wyżej. Pilastry z elementami rustyki.

Stary Rynek 5

(1723). Przez długie lata była apteką dworską, w latach 1623 i 1710 otrzymała przywileje od księcia Bogusława XIV i pruskiego króla Fryderyka I. Przed wojną Apteka pod złotym orłem (nad portalem). Elewacja frontonu zwieńczona tympanonem.

Loft

Jedyny słupski loft (poprzemysłowy obiekt zaadoptowany na cele mieszkaniowe) znajduje się w dawnej szpitalnej kotłowni na ul. Morcinka.

Armii Krajowej 1a

1893-1910. Kamienica Kochlera. Zamknięta dachem mansardowym z lukarnami. Neorenesansowy szczyt. Narożne boniowanie. Nad portalem maszkaron w postaci głowy w turbanie.

Armii Krajowej 2

(1907). Dach mansardowy. Balkony o pełnym betonowym przedzie. Zwieńczona trójkątnym szczytem na którym widnieje data 1907.

Armii Krajowej 3

Dawny Bank Rzeszy. Wyodrębniona wysoka część przyziemia, okna ujęte w lizeny, a pod nimi profilowany gzyms. Wykorzystano cegły w dwóch kolorach czerwonym i czarnym. Zwieńczony fryzem arkadowym i gzymsem koronującym.

Armii Krajowej 4

Kamienica Buttnera. Wystawka z trójkątnym szczytem. Charakterystyczne fryzowanie.

Armii Krajowej 13

(1890). Dach dwuspadowy o nierównym spadku połaci. Opaski pilastrowe z gzymsami nadokiennymi. Zwieńczona gzymsem konsolowym, podzielona gzymsami międzykondygnacyjnymi.

Armii Krajowej 17

(1890). Ściana frontowa wypracowana w żółtej cegle z wyprawami w narzucie. Okna w opaskach z gzymsami nadokiennymi. Boniowane naroża.

Niedorobione punktowce

Punktowce to mające powyżej 11 pięter wysokościowce, najczęściej budowane na planie kwadratu. Słupsk nie posiada takich brył z prawdziwego zdarzenia, ale na jego terenie wzniesionych jest 5-kondygnacyjnych mini punktowców. Jeden z nich (przy ul. Garncarskiej 1) w 1964 roku zdobył tytuł mistera budownictwa. Jego projektantem był inż. Korpal, a sam budynek w późniejszych latach służył jako wzorzec w katalogu regionalnym Miastoprojektu. Jego klony wybudowane zostały w kilku miejscowościach regionu.

Armii Krajowej 18

(1888). Neorenesansowy szczyt w formie attyki z wazami na narożnikach. Część zachodnia niższa dwukondygnacyjna.

Armii Krajowej 19

(1893). Dach mansardowy z lukarnami w formie wystawek. Trzyskrzydłowe drzwi w formie neobarokowej. Lukarny i wystawki w elewacji frontowej.

Armii Krajowej 32

(1850, Carl Pape). 5-boczna weranda która w drugiej kondygnacji pełni funkcję balkonu. Portal ujęty kanelowanymi kolumnami. Klasycyzujące drzwi dwuskrzydłowe z motywem rozety.

Armii Krajowej 33

(1880). Dach dwuspadowy, całość na wysokim wydzielonym cokole. Przyziemie boniowane oddzielone wydatnym gzymsem. Całość wieńczy bogaty gzyms konsolowy. W oknach najwyższej kondygnacji dzielące okno w połowie kolumienki.

Grodzka 9

Trójspadowy, pogrążony dach z wystawką. Wejście zwieńczone skromną supraportą z eliptycznym nadświetlem. Od północy w parterze trójboczny ryzalit zwieńczony w poziomie II kondygnacji balustradą z tralek. Na poddaszu wystawka o falistej linii zwieńczenia.

Słupy ogłoszeniowe

W 1977 roku odsłonięto w mieście kilkanaście masywnych, betonowych słupów ogłoszeniowych w formie walca. Początkowo na ich zwieńczeniach znajdowały się ozdobne daszki z kolorowego tworzywa sztucznego. Kilka takich konstrukcji przetrwało do dnia dzisiejszego.

Grodzka 10

Ścięty w narożniku, dwuspadowy dach z wystawkami. Na I kondygnacji balkon z zabytkową metalową balustradą. Narożnikowy wykusz zwieńczony metalowym stożkiem.

Grodzka 11

(1905). Na planie zbliżonym do literay V. Całość zwieńczona wystawką. Balkony.

Partyzantów 18

Kanelowane płytkie pilastry z kapitelami zdobionymi formą stylizowanego liścia lub kielicha kwiatu. Wyróżniają się 4 okrągłe medaliony z umieszczonymi w nich sylwetkami dzieci kojarzące się z florenckim przytułkiem dla niemowląt. W owalnym piątym medalionie postać jadąca na lwie dziecka.

Plac Zwycięstwa

Jego budowę wymuszały gospodynie miejskie, które skarżyły się, że nie jest im wygodnie chodzić na zakupy w trzy różne punkty miasta. Postulowały o przeniesienie w to miejsce całego handlu w dni targowe. Plac powstał w drugiej połowie XIX wieku, po osuszeniu bagniska Quebbe. Nadano mu nazwę Targu Wełnianego. Po załamaniu się rynku wełny nazwę przemianowano na Plac Stephana. Początkowo nie miał dobrej nawierzchni, bowiem świeżo położony bruk osiadał we wciąż niestabilny teren. Dodatkowo miejsce to nie było jeszcze osłonięte budynkami i przez to narażone na wiejące wiatry.

Ulice Wileńska/Kołłątaja/Mickiewicza/Krasińskiego

Kołłątaja 9

Metalowe balustrady balkonów. Dach mansardowy z facjatami i wystawkami. Narożny potężny wykusz wieloboczny zwieńczony hełmem z latarnią. Pod nim płaskorzeźba wyłaniającego się z fal Neptuna.

Kołłątaja 10

(1904, Carl Papenfuss, Eduard Birr). Dwa symetrycznie umieszczone wykusze nakryte kopułami. Pomiędzy nimi balkony z metalowymi balustradami.

Kołłątaja 15d

(1905). Dach trójpołaciowy z facjatami. Dwa wykusze (środkowy i narożny) zwieńczone wystawkami z hełmem. Otwory okienne flankowane pilastrami.

Mickiewicza 3

Nad portalem rzeźba dzieci trzymających się za ręce.

Mickiewicza 25

Mansardowy dach z facjatami. Narożny wykusz ze spiętrzonymi balkonami o kutych balustradach. Drugi wykusz zakończony niską iglicą.

Wyspiańskiego 7

Boniowane naroża i parter. Mansardowy dach. W III kondygnacji trójkątne nadokienne naczółki. Charakterystyczne pary okiennych blend.

Prusa 10

(1911). Narożna. Kute balustrady balkonów. Dach dwupołaciowy. Nad wystawkami dachy w formie ostrosłupów. Elewacja w dolnych partiach boniowana, w narożniku potężny wykusz ze szczytem

Sygnalizacja świetlna

Najstarsze działające sygnalizatory świetlne funkcjonują przy rondzie Staromiejskim (1974).

Solskiego 17

Dach mansardowy. Boniowane przyziemie. Zamknięta masywnym okapem. Otwór wejściowy wgłębiony w oprawie portalowej. Dwuosiowy wykusz z loggiami. W narożniku 5-osiowy wykusz kolisty. W górnej kondygnacji otwory okienne przedzielone półkolumnami wspartymi na konsolach.

Solskiego 19

Plan wieloboku nieforemnego. Dach trójpołaciowy. Elewacja frontowa łamana z wydzielonym boniowanym przyziemiem z dwoma trójbocznymi wykuszami. W skrajnej parze północnej osi loggie, dwa spiętrzone balkony przy południowym wykuszu.

Wileńska 15

Ścięty frontowy narożnik. Kondygnacje wydzielone gzymsami, przyziemie boniowane. Okap na konsolach. Ściany wyłożone żółtą cegłą.

Wyróżnienia

Słupskie PGM w 2003 roku za remont kamienicy przy ul. Wileńskiej otrzymało wyróżnienie w Ogólnopolskim Konkursie „Modernizacja Roku 2003”. Miasto otrzymało też nagrodę główną w Ogólnopolskim Konkursie „Modernizacja Roku 2004” za remont ul. Nowobramskiej i za najlepszą termorenowację bloku przy ul. Stary Rynek 7 (2006).

Wileńska 25

(1905). Boniowane przyziemie. Powyżej gzymsu wieńczącego trzy regularnie rozmieszczone trójkątne szczyty. Na środkowym płaskorzeźba dwóch statków.

Wileńska 26

(1916). Szczyt wieńczy głowa kobiety z długimi falistymi włosami. (Symbol pani domu która kontroluje wszystko co tam się dzieje). Otwór wejściowy w secesyjnym portalu.

Wileńska 28

Dach mansardowy z facjatami. Boniowana. Dwa potężne wykusze zakończone wystawkami. W skrajnych osiach po jednej loggi.

Wileńska 30

Znaki drogowe

W 1967 roku w mieście zainaugurowano funkcjonowanie kilkadziesiąt podświetlanych znaków.

Wileńska 37

Nad portalem płaskorzeźba piejącego koguta. Mansardowy dach. Oś środkowa flankowana dwoma wykuszami. Płaskorzeźby lokomotywy oraz dziecka składającego z klocków dom z wieżą.

Ulice Starzyńskiego/Zwycięstwa/Wojska Polskiego/Tuwima

Starzyńskiego 8

Elewacja frontowa boniowana. Dwa wykusze zakończone wystawkami, przy nich balkony. Otwór wejściowy w oprawie portalowej.

Zwycięstwa 2

Dawny Bank Rolny. Dach mansardowy, parter boniowany pasmowo. Okna parteru zamknięte półkoliście, wyżej wykrojone prostokątnie. Na I piętrze trzyosiowy balkon wsparty na masywnych konsolach. Dekoracje w narzucie w formie girlandy. Lukarny ujęte w trójkątne szczyciki.

Rybacka

Najdłuższa słupska ulica o nawierzchni gruntowej. 1,83.

Tuwima 2

Parter podkreślony masywnym cokołem. Skrajne osie naznaczone dwoma pionowymi pasmami boniowania. Całość wieńczy okap na konsolach. W dachu 5 lukarn.

Tuwima 4

(1853). Podzielona w poziomie pasmami profilowanych gzymsów. Boniowana, otwory okienne zamknięte półkoliście. Na środkowej osi I kondygnacji półkolumny z głowicami o motywach roślinnych. Balkon z ażurową, metalową balustradą.

Tuwima 21

(1901). Pięcioboczny wykusz narożnikowy. Dach dwuspadowy kryty blachą.

Wojska Polskiego 1

Na planie litery U. Dachy dwupołaciowe w narożnikach z wystawkami nakrytymi dachami w kształcie ostrosłupów i facjatami. Przyziemie boniowane. W skrajnych ryzalitach balkony.

Wojska Polskiego 2

Kute balustrady balkonów. Dach dwupołaciowy z wystawkami i facjatami. Kondygnacje wydzielone gzymsami, dwa skrajne ryzality. Na szczycie jednego z nich data 1899.

Komin

Najstarszy i wciąż działający komin w mieście należy do fabryki Stolonu.

Wojska Polskiego 5

Elewacja zamknięta gzymsem na konsolach. Bardzo bogate okienne opaski. Podokienne płyciny z dekoracjami kwiatowymi, pilastry z bogato zdobionymi głowicami i nadokienne półokrągłe nisze płycinowe z maskami.

Wojska Polskiego 10

Spłaszczony dach dwuspadowy. Boczne loggie. Nad ostatnią kondygnacją płyciny z aniołkami.

Wojska Polskiego 16-17

Dwie osobne kamienice ze wspólną elewacją frontową. Parter boniowany, piętra licowane cegłą. Trójosiowe ryzality boniowane z ozdobnymi detalami (dwa boczne i jeden środkowy). Na opaskach pojedyncze motywy roślinne. Żelazne kute balkoniki. Masywny gzyms wieńczący. Otwory bram wjazdowych flankowane półkolumnami.

Wojska Polskiego 24

Licowana żółtą cegłą, boniowane przyziemie. Otwór bramy przejazdowej w oprawie portalowej. Na środku spiętrzone balkony z dekoracyjnymi balustradami.

Wojska Polskiego 28

Na planie litery L z załamaniami i ryzalitami. Elewacja zamknięta ogromnym okapem na konsolach. Wejście główne flankują dwuosiowe ryzality.

Wojska Polskiego 30

Willa miejska z elewacją nawiązującą do architektury pałacowej. Kondygnacje wydzielone gzymsami. Płytkie ryzality po bokach, ujęte kwadrami boniowań. Okna części środkowej oddzielone półkolumnami.

Choinka

W XII 2010 roku w Słupsku ustawiono 22-metrową (trzecią pod względem wysokości w Polsce) choinkę.

Wojska Polskiego 36

Boniowane przyziemie wydzielone gzymsem. Od góry gzyms podokapowy na kroksztynkach. Przejazd bramny w portalowej oprawie.

Wojska Polskiego 37

Boniowana na całej fasadzie. Fryz podokapowy klasycystyczny. Elementy Egiptu w maszkaronach nadokiennych parteru. Rzeźbione pilastry i podokienne nisze.

Wojska Polskiego 39/40

Elewacja w całości boniowana, neorenesansowa, eklektyczna. Całość wieńczy konsolowy gzyms podokapowy.

Piramida z bloków

W latach 80-tych na osiedlu Niepodległości miały powstać różnej wysokości (w środku najwyższe, a po bokach niższe) wieżowce ułożone na kształt betonowej piramidy. Projekt jednak upadł ponieważ wykonawca przekonywał że jego dźwigi są w stanie wznosić tylko regularne bloki.

Wojska Polskiego 41-42

Dach mansardowy z wystawkami i facjatkami. Od góry zamknięta masywnym gzymsem. Na środku wykusz z tarasem, nad nim wystawka z trójkątnym szczytem. Przy wykuszu balkony. Ścięty narożnik ze sklepowym wejściem (z wygrawerowanym pegazem) zakończony wieloboczną wystawką z hełmem.

Wojska Polskiego 43

Nisza z miejscem w którym do lat 90-tych znajdowała się figura kobiety.

Wojska Polskiego 46

Spłaszczony dach dwuspadowy. Przyziemie boniowane, elewacja zamknięta gzymsem podokapowym, kondygnacje wydzielone gzymsami.

Wojska Polskiego 54

Przepruta kanelowanymi, wspierającymi belkowanie dwukondygnacyjnymi pilastrami. Kapitele pilastrów ze stylizowanych ornamentów roślinnych. Niektóre lukarenki z główkami. Dach dwuspadowy z facjatami. Górna kondygnacja zakończona masywnym gzymsem.

Nartosanki

W I 1979 roku (zima stulecia) przebojem na słupskich ulicach były skiboby.

Inne

Konopnickiej 11

Stylizowane na średniowieczne skrajne wąskie wykusze w postaci wystających ponad połać dachu wieżyczek (z wąskimi, wysokimi oknami oraz krenelażowym zwieńczeniem).

Gwardii Ludowej 1

(1908). Płaskorzeźba kowala. Ścięty frontowy narożnik. Dach wielopołaciowy z wystawką i lukarnami. W narożniku frontowym balkony.

Jaracza 5

Pod oknami I kondygnacji płyciny z płaskorzeźbami łabędzi.

Świadkowie przeszłości

W Słupsku znajduje się kilka domów nazywanych świadkami zabudowy przedmieść. Od pozostałej zabudowy danej ulicy najczęściej odróżniają się kubaturą i prostotą. Przykładami takich budowli są domy na Kopernika 9 i Wolności 18. Są parterowe, mają dwuspadowe dachy i przypominają bardziej domy budowane na wioskach niż budowle miejskie.

Kopernika 19

(1905-1911). Dach mansardowy. Cokół z wydzielonym przyziemiem zamknięty gzymsem na konsolach. Elewacja zamknięta gzymsem na konsolach. Bogato dekorowana nadokiennymi maszkaronami.

Filmowa 3

(Kamienica śledziowa). Mansardowy dach. I i II piętro podzielone wertykalnie pilastrami zwieńczonymi ozdobnymi głowicami. W międzyokiennych pasmach płyciny dekoracyjne z girlandami. Zwieńczenie z półkolistym szczytem z półkolistym balkonem z balustradą z betonowych tralek.

Trakt Książęcy

W latach 2011-2012 w ramach współfinansowanego przez Unię Europejską projektu rewitalizacji tzw. Traktu Książęcego zmodernizowano w mieście deptak przy ulicy Wojska Polskiego. Na ul. Niedziałkowskiego wybudowano „kulturalne podwórko” ze skwerkiem z fontanną, placem zabaw dla dzieci i stołami szachowymi. Odnowiono też kamienice przy ulicach Wojska Polskiego, Niedziałkowskiego i Krasińskiego. Zmodernizowano Park Pierwszych Słupszczan.

Belweder

(Emil Röser). Jest dziwnego zbliżonego do trójkąta kształtu. Charakteryzuje się długimi korytarzami z pomieszczeniami na środku. Pierwotnie był to dom spokojnej starości dla dobrze urodzonych Fundacji Raphaella Wolffa. Każde z 14 lokali składało się z pokoju, kuchni, własnej piwnicy i kawałka ogrodu. Warunkiem przyjęcia do placówki była możliwość przejęcia przez fundację po śmierci pensjonariusza jego majątku. W 1938 roku dom zasiedlano Żydami tworząc w ten sposób coś na kształt przedwojennego getta.