Jednym z minusów plantacji ananasów w Nikaragui jest fakt, że ich producenci nie są zjednoczeni. Rząd nie wspiera indywidualnych producentów. Jedyna nadzieja dla nich w spółdzielniach.

Rolnicy boją się podejmować ryzyka i uprawiać ananasy. Nie są chętni by obsiewać duże połacie pól i brać pod to kredyty. Nikaragua nie jest ważnym eksporterem ananasów na świecie ponieważ w kraju dominuje niespełniająca wymogów rynków międzynarodowych odmiana Mountain Lily. Dla przykładu, w 2015 roku rolnicy z miasta Nueva Guinea obsiali ananasami 300 ha pól. Nie byli jednak w stanie sprzedać swoich płodów za granicę ani na lokalny rynek. W konsekwencji w 2016 roku obsiali już tylko 150 akrów.

Producenci winią też zmiany klimatyczne ponieważ susza ma powodować, że ananasy są mniejsze. Coraz większym zapotrzebowaniem cieszą się ananasy organiczne które w Nikaragui są niemal nieznane. Największą popularnością wśród kupujących cieszy się pochodząca z Hawajów odmiana MD2 (zwana często jako złote ananasy). Jest ona o wiele słodsza niż Mountain Lily i Creole. W sąsiedniej Kostaryce zaczęto ją uprawiać w 1996 roku. W Nikaragui króluje w obrębie Nueva Guinea. Jednak ich uprawa jest bardziej kosztowna i skomplikowana niż zwykłych ananasów.

Przemysł ananasowy zatrudnia 28.000 osób. Głównymi importerami tych owoców z Nikaragui są Stany Zjednoczone i Unia Europejska. W 2000 roku Kostaryka obsiała ananasami 11.000 ha a obecnie powierzchnia przeznaczona pod ich uprawę to 40.000 ha.

Stowarzyszenie Producentów i Eksporterów Nikaragui (CEF) ogłosiło, że eksport ananasów w Nikaragui stanowi jedynie 0,0003% wartości całego eksportu kraju. W 2015 roku wyniósł 8.268 $, o 70% mniej niż w 2014 (27.160$). Głównymi odbiorcami były Honduras (4.272$) i Stany Zjednoczone (3.976$).

Inne na ten temat