Narodowe Stowarzyszenie Nauczycieli (COOPENAE) wydało pierwszy Krajowy Indeks Szczęścia Brutto. 85,5% Kostarykan była zadowolona ze swojego życia. Oceniono to w 9 kategoriach: ekologii, zdrowia, standardów życia, edukacji, spędzania wolnego czasu, dobrego samopoczucia, rządu, życia wspólnotowego i tożsamości kulturowej. Sondaż był przeprowadzony na wzór tego jaki stosuje się w himalajskim państwie Bhutanie. Poddanych mu zostało 1.285 osób w wieku od 15 do 75 lat. 92% było zadowolonych z ekologii, 89% służby zdrowia, 80% edukacji. Nieco bardziej zadowolenie wykazywały kobiety niż mężczyźni. Ticos zaniepokojeni byli zanieczyszczeniami środowiska ale winą za to obarczali inne czynniki niż własną działalność. 70% stwierdziło że ma dostateczne dochody na zaspokajanie podstawowych potrzeb. Słaby wynik odnotowało jednak życie wspólnotowe (55%) oraz tożsamość kulturowa (49%). Indeks wykazuje że o ile Kostarykanie mają silne powiązania rodzinne, nie są jednak skorzy do bratania się z sąsiadami lub uczestniczenia w organizacjach społecznych, wolontariacie czy aktywności kulturowej. Najszczęśliwsi ludzie mieszkają w kantonie Heredia.

Kostaryka dobrze wypada w badaniach nad szczęśliwością. W VII.2009 roku w badaniach przeprowadzonych przez Fundację Nowej Ekonomii (NEF) Kostaryka została uznana za najszczęśliwszy kraj na świecie. W VI.2015 roku uplasowała się jako druga w sondażu Gallupa w światowym rankingu dobrobytu. W Światowym Raporcie Szczęśliwości z IV.2015 roku utrzymała swoją 12 pozycję. W tym ostatnim na pierwszym miejscu uplasowała się Szwajcaria. Następne to Islandia, Dania, Norwegia i Kanada.